اوتیسم و طیف اوتیسم (ASD)
اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت رشدی است که می تواند بر نحوه رفتار، تعامل و ارتباط فرد تأثیر بگذارد. برخی از شاخص های اولیه اوتیسم در نوزادان و کودکان خردسال ممکن است شامل اجتناب از تماس چشمی، تاخیر در رشد زبانی و محدودیت حالات صورت باشد.
متخصصان مراقبت های بهداشتی از اصطلاح ASD استفاده می کنند زیرا اوتیسم یک طیف است، به این معنی که می تواند انواع رفتارها و ویژگی های مختلف را ایجاد کند. پزشکان از اوتیسم به عنوان یک اختلال رشدی یاد می کنند زیرا معمولا قبل از 2 سالگی فرد ایجاد می شود. با این حال ، یک فرد می تواند تشخیص ASD را در هر سنی دریافت کند. داشتن حمایت از سنین پایین می تواند به بهبود رشد ، زبان و مهارت های تعاملی کودک دارای اختلال کمک کند .
در این مقاله علائم اولیه اوتیسم و ASD و هرآنچه نیاز است که درباره این اختلال بدانید به شما توضیح داده میشود و باید بدانید که پس از تشخیص چه اقداماتی باید انجام شود.
با ما همراه باشید.
چه زمانی علائم اوتیسم و ASD ظاهر می شود؟
به طور کلی، نوزاد در سنین 12 تا 24 ماهگی علائم ASD را نشان می دهد . با این حال ، علائم ASD در نوزادان می تواند خارج از این محدوده سنی ایجاد شود.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) توجه دارند که نوزاد میتواند علائم ASD را از سنین بالا نشان دهد. بنیاد علوم اوتیسم اظهار می کند که علائم اولیه ASD ممکن است در نوزادان 2 ماهه ظاهر شود .
علائم اوتیسم و طیف اوتیسم در نوزادان چیست؟
تشخیص ASD چالش برانگیز است؛ به این دلیل که در هر فردی علائم این اختلال متفاوت است. نوزادان می توانند در سنین متفاوت به هر کدام از مراحل رشد برسند، حتی زمانی که هیچ گونه شرایط سلامتی ندارند. با این حال ، برخی تفاوت های رشدی نشان می دهد که ممکن است نوزاد مبتلا به اوتیسم باشد.
علائمی که نشان دهنده اوتیسم در کودکان است شامل موارد زیر است:
-
عدم تماس چشمی و توجه مشترک
-
پاسخ ندادن به نام خود
-
مشکل در ارتباط های غیر کلامی
-
به حالات صورت پاسخ داده نمیشود
-
دیر صحبت کردن یا صحبت نکردن
-
واپسگرایی
عدم تماس چشمی
یکی از علائمی که میتواند نشان دهنده وجود اوتیسم در کودکان باشد، عدم تماس چشمی و توجه مشترک است. توجه مشترک به دو نفر اشاره می کند که پس از هشدار دیگری به مورد با استفاده از نشانه های کلامی یا غیرکلامی ، روی یک شیء تمرکز می کنند. به عنوان مثال، یکی از والدین یا مراقب به اسباب بازی اشاره می کند یا آن را به کودک می گوید و سپس کودک به اسباب بازی نگاه می کند. توجه مشترک یک راه مهم ارتباط و تعامل با افراد دیگر است.
طبق مقاله ای در سال 2016 در PLOS ONE، از حدود 9 ماهگی، نوزاد باید بتواند به طور منظم تماس چشمی برقرار کرده و تمرکز خود را با مراقبین خود به اشتراک بگذارد. نوزادان مبتلا به اوتیسم انتخاب این نشانه های اجتماعی را دشوار می دانند و ممکن است شخص یا شیئی را که به آنها اشاره می کنند نادیده بگیرند.
کودک دارای اوتیسم به نام خود هیچ پاسخی نمیدهد
طبق مطالعات CDC، یک نوزاد باید بتواند به نام خود از حدود 6 ماهگی پاسخ دهد. با این حال، یک مطالعه در سال 2017 نشان داد که نوزادان مبتلا به ASD اغلب در 9 ماهگی هنوز به نام خود پاسخ نمی دهند.
مشکل در ارتباطات غیرکلامی
CDC می گوید که از اطراف 9 ماه، نوزاد باید بتواند مواردی را نشان دهد. در این سن ، آنها همچنین باید بتوانند صداها و حرکات افراد دیگر را کپی کنند. تحقیقی در سال 2019 مشخص شد که در 18 ماهگی، کودکان اوتیستیک بسیار کمتر از کودکانی که این اختلال را ندارند، اشاره میکنند. فقدان ارتباط غیر کلامی می تواند نشان دهنده وجود اوتیسم در کودک باشد.
حالتهای چهره محدود است
تا سن 4 ماه، یک فرد میتواند از نوزاد انتظار داشته باشد که بتواند حالتهای صورت مانند لبخند زدن یا اخم کردن را کپی کند. نوزاد همچنین باید بتواند خود به خود لبخند بزند و در صورت ناراحتی با حالت صورت خود به دیگران اطلاع دهد. در6 ماهگی، نوزاد باید احساسات دیگران را بشناسد و بتواند به آنها پاسخ دهد.
یک کودک دارای اختلال ممکن است به لبخند یا سایر حالات صورت پاسخ ندهد. آنها همچنین ممکن است به عبارات یا تجربیات خاصی با حالت چهره نامناسب پاسخ دهند.
تاخیر در توسعه زبان
توسط سن 1 سال، کودک باید بتواند یک تا سه کلمه واحد را بگوید و سعی کند کلماتی را که دیگران میگویند کپی کند.
مؤسسه ملی ناشنوایی و اختلالات ارتباطی یادداشت هایی مبتنی بر اینکه که کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است توسعه مهارتهای زبان و درک آنچه که مردم دیگر میگویند مشکل دارند، ارائه داده است. بر اساس گزارش، حدود 40 درصد از کودکان اوتیسم اصلا صحبت نمیکنند.
پسرفت
واپس گرایی جایی است که کودک شروع به از دست دادن مهارتهایی می کند که قبلا داشت؛ مانند ارتباطات کلامی یا رفتارهای اجتماعی. مطالعه ای در سال 2015 نشان داد که نزدیک به یک سوم کودکان اوتیسم برخی از مهارت های خود را در سنین پیش دبستانی از دست میدهند.
علائم اوتیسم در 2 ماهگی
به گفته بنیاد علوم اوتیسم، اگر یک نوزاد 2 ماهه موارد زیر را انجام ندهد ، والدین آن باید با پزشک صحبت کنند:
-
پاسخ به صداهای بلند
-
نظاره گر حرکت اجسام
-
لبخند زدن به دیگران
-
رساندن دست ها به دهان خود
-
بالا نگه داشتن سر، هنگام خوابیدن روی شکم و فشار آوردن به بالا
علائم در 4 ماهگی
در صورتی که نوزاد 4 ماهه موارد زیر را انجام ندهد ، والدین باید با پزشک مشورت کنند:
-
ثابت نگه داشتن سر
-
ایجاد صداها
-
آوردن اشیاء به دهان
-
هنگامی که والدین پاهای خود را روی سطوح سخت قرار می دهند، با پاهای خود به پایین فشار می آورند
-
حرکت هر دو چشم در هر جهت
علائم در 6 ماهگی
توصیه میشود برای نوزاد 6 ماهه ای که واکنش های زیر را ندارند، با پزشک مشورت کنید:
-
دستیابی به اشیا
-
ابراز محبت به والدین یا مراقبین خود
-
پاسخ به صداهای اطراف
-
ایجاد صداهای مصوت
-
خندیدن
علائم در 9 ماهگی
والدین می توانند انتظار داشته باشند که یک نوزاد سالم 9 ماهه واکنش های زیر را داشته باشد:
-
نگاه کردن به جایی که شخص اشاره میکند
-
پاسخ به نام خودشان
-
غر زدن
-
شناخت مردم
-
بدون کمک نشستن
-
انجام بازی های رفت و برگشت
-
قرار دادن وزن خود روی پاهای خود
-
جابهجا کردن اسباب بازی ها بین دستان خود
علائم اوتیسم در 12 ماهگی
اگر یک نوزاد 12 ماهه علائم زیر را نشان نمیدهد، والدین باید با پزشک مشورت کنند:
-
اشاره به اشیا
-
اشاره ، مانند تکان دادن دست یا تکان دادن سر
-
گفتن کلمات واحد، مانند آب ، مامان و بابا
-
خزیدن
-
ایستادن (با کمک)
علائم در 18 ماهگی
اگر یک کودک 18 ماهه دارای واکنش های زیر نباشد یا مهارتهای قبلی خود را از دست بدهد، امکان دارد کودک دارای اختلال اوتیسم باشد:
-
اشاره به نشان دادن چیزها به دیگران
-
تشخیص اشیاء آشنا
-
تقلید از دیگران
-
استفاده حداقل 6 کلمه
-
نشان دادن توانایی یادگیری کلمات جدید
-
نشان دادن واکنش هنگام ترک یا بازگشت والدین
-
راه رفتن