تشخیص بیماری مننژیت
تشخیص علائم و نشانه های مننژیت بسیار مهم است، بنابراین اگر مشکوک به ابتلا به آن هستید، در اسرع وقت به پزشک خود برای معاینه و تشخیص بیماری مراجعه کنید. این بیماری بسیار جدی و تهدید کننده زندگی است و مراجعه زودهنگام به پزشک می تواند تغییر بزرگی در درمان شما ایجاد کند. این بیماری را می توان توسط پزشک از طریق ترکیبی از آزمایشات خون، تصویربرداری از سر و سوراخ کمری (نمونه ای از ستون فقرات گرفته شده) تشخیص داد. در صورت مثبت بودن تست های تشخیصی این بیماری، باید فوراً تحت درمان قرار بگیرید.
در این مقاله برخی از علائم و راه های تشخیص این بیماری در بزرگسالان و نوزادان، آزمایشات لازم برای تشخیص و راه های درمان بیماری را به صورت دارویی و با سایر روش ها بررسی کرده ایم.
با ما همراه باشید.
شناخت علائم و نشانه های مننژیت
1- تشخیص علائم
ابتدا شما باید علائم بیماری را بشناسید. این بیماری اغلب با علائمی شبیه آنفولانزا شروع می شود و ممکن است از آن جا تکامل یافته و جدی تر شود. علائم و نشانه هایی که باید مراقب آنها باشید عبارتند از:
-
تب
-
تهوع / استفراغ
-
سردرد شدید
-
خواب آلودگی غیر معمول
-
کاهش اشتها
-
بثورات پوستی (این اغلب علائم مراحل بعدی بیماری است)
-
سفتی گردن (این اغلب علائم مراحل بعدی بیماری است)
-
حساسیت به نور موسوم به “فتوفوبیا” (این اغلب علائم مراحل بعدی بیماری است)
هر آنچه که در مورد سینوزیت باید بدانیم
2- مننژیت نوزادان
شما باید بدانید که این بیماری در نوزادان چگونه ظاهر می شود. این بیماری در نوزادان تازه متولد شده (و کودکان زیر دو سال) متفاوت از کودکان بزرگ تر و بزرگسالان است. علائم و نشانه هایی که باید در نوزادان به آن ها توجه داشته باشید عبارتند از:
-
تب
-
خواب آلودگی و/یا تحریک پذیری غیر معمول (مانند گریه مداوم)
-
تورم در فونتانل (نقطه نرم بالای سر نوزاد)
-
اختلال در تغذیه
-
سفتی گردن
بثورات ویروسی در نوزادان چیست و انواع، علائم و درمان آن چگونه است؟
3- مراجعه به پزشک
در صورت لزوم به دنبال کمک ها و فوریت های پزشکی باشید. یکی از کلیدهای موفقیت درمان این بیماری تشخیص سریع آن است. این امر به این دلیل است که هرچه سریع تر درمان پزشکی دریافت شود، هم از نظر جلوگیری از گسترش و هم کاهش خطر مرگ ناشی از آن بهتر است. اگر شما این علائم را در خود و یا افراد نزدیک به خود مشاهده کردید، باید فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:
-
سفتی گردن علاوه بر علائم شبیه آنفولانزا. سفتی گردن یکی از علائم اصلی است که اغلب مننژیت را از بیماری عمومی شبه آنفولانزا متمایز می کند. اگر شما یا شخص دیگری با این علامت مواجه شدید، مهم است که فوراً به پزشک مراجعه کنید.
-
علائم آنفولانزا که شدیدتر از حالت عادی به نظر می رسند.
-
درک این نکته ضروری است که مننژیت باکتریایی در صورت عدم درمان فوری می تواند بسیار جدی و حتی کشنده باشد.
-
در صورت شک داشتن در مورد ابتلا به این بیماری به سریعا به پزشک مراجعه کنید.
4- افراد مبتلا به مننژیت
نکته مهم دیگری که باید به آن توجه کنید این است که اگر در حضور فردی بوده اید که پزشک ابتلای او به این بیماری را تشخیص داده است،، معایته و اطمینان از سلامتی خود برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. این امر به ویژه در صورتی که فرد مبتلا به مننژیت باکتریایی تشخیص داده شود بسیار مهم است.
آزمایشات نشخیص مننژیت
1- آزمایش خون
یکی از اولین کارهایی که پزشک شما در صورت مشکوک بودن به مننژیت انجام می دهد انجام آزمایش خون است. در این آزمایش، خون شما از نظر افزایش تعداد گلبول های سفید خون (نشانه شایع عفونت) مورد بررسی قرار می گیرد و هما چنین خون شما در ظرف مخصوص بررسی می شود داده می شود تا پزشک تشخیص دهد که چه میکروارگانیسم هایی (مانند باکتری ها) در آن رشد می کنند.
-
اگر میکروارگانیسم هایی مانند باکتری در خون شما وجود داشته باشد (در “کشت خون”) ، پزشک شما می تواند وجود عفونت را تأیید کرده و تشخیص دهد که کدام ویروس باعث ایجاد غفونت شده است.
-
هم چنین پزشک شما می تواند ویروس های موجود در ظرف را از نظر “حساسیت به آنتی بیوتیک” آزمایش کند. این بدان معناست که او می تواند ببیند کدام آنتی بیوتیک ها در از بین بردن میکروارگانیسم های خاصی که بدن شما را آلوده کرده اند، تاثیر دارند.
پیوند مغز استخوان (BMT) چیست؟!
2- سی تی اسکن برای مننژیت
شما باید یک سی تی اسکن از سر خود تهیه کنید. اگر پزشک شما مشکوک به ابتلای شما به مننژیت باشد، شما نیز برای تهیه سی تی اسکن از سر خود اقدام کنید.
-
هدف از سی تی اسکن و ارزیابی هر گونه تورم غیرمعمول در ناحیه سر شما و بررسی این است که آیا پزشکان می توانند سوراخ کمر را برای ادامه درمان انجام دهند یا خیر (این آزمایشی است که می تواند به طور قطعی تایید کند که شما مننژیت ندارید).
-
اگر تورم یا التهاب بیش از حد وجود داشته باشد، ممکن است انجام سوراخ کمری (ضربه نخاعی) بسیار خطرناک باشد زیرا خطر فتق مغزی وجود دارد. این زمانی است که بافت مغز فشرده شده و می تواند منجر به مرگ شود.
3- سوراخ کمری
ایجاد سوراخ کمری یک راه مطمئن برای تعیین این است که آیا شما به مننژیت مبتلا هستید یا خیر. پس از انجام سی تی اسکن برای اطمینان از ایمن بودن آن، پزشک یک سوزن را وارد کانال نخاعی شما می کند تا نمونه ای از “CSF” (مایع مغزی نخاعی) را دریافت کند. سپس CSF شما از نظر سایر باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها مورد آزمایش قرار می گیرد.
-
در صورت ابتلا به این بیماری، سوراخ کمر به احتمال زیاد نتایج گلوکز پایین (قند)، افزایش گلبول های سفید خون (سلول های ایمنی) و افزایش پروتئین را نشان می دهد.
-
هم چنین پزشک شما، می تواند CSF (مایع مغزی نخاعی) شما را کشت کند تا ببیند آیا باکتری یا میکروارگانیسم رشد می کند یا خیر.
-
در این صورت، پزشک شما می تواند “آزمایش حساسیت” را انجام دهد تا تعیین کند که ویروس های موجود در معرض کدام آنتی بیوتیک ها (یا سایر عوامل ضد میکروبی) هستند (به عنوان مثال، برای تعیین و انتخاب موثرترین راه درمان برای بهبود شما این آزمایش انجام می شود).
-
شما باید این نکته را بدانید که سوراخ کمری می تواند بسیار دردناک باشد، زیرا سوزن در کانال نخاعی بزرگی وارد می شود.
هر آنچه که در مورد بیماری تالاسمی باید بدانید!
درمان مننژیت
1- آنتی بیوتیک ها
از پزشک خود بخواهید برای درمان شما آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر پزشک تشخیص داد که ممکن است شما مبتلا به مننژیت باکتریایی باشید، پزشک درمان را با آنتی بیوتیک های وسیع الطیف (بسیار عمومی)، حتی قبل از در دسترس قرار گرفتن نتایج آزمایش، آغاز می کند. این به این دلیل است که مننژیت باکتریایی در صورت عدم درمان فوری می تواند بسیار خطرناک و حتی کشنده باشد. بنابراین، پزشکان، به شم مصرف با احتیاط آنتی بیوتیک را توصیه می کنند تا زمانی که نتایج سایر آزمایشات را داشته باشند. اگر مننژیت باکتریایی تأیید شود، پزشک احتمالاً آنتی بیوتیک خاص تری را برای بهبود سریع تر بیماری شما انتخاب می کند.
-
انتخاب آنتی بیوتیک به نتیجه های به دست آمده از “آزمایش حساسیت” بستگی دارد. به عبارت دیگر، آنتی بیوتیک ها در درمان نوع خاصی از مننژیت باکتریایی شما اثربخشی بالاتری دارند و کارآیی بیشتری دارند.
2- کورتیکواستروئیدها و درمان مننژیت
درباره کورتیکواستروئیدها از پزشک خود سوال کنید. درمان دیگری که ممکن است همراه با آنتی بیوتیک ها انجام شود، کورتیکواستروئیدها است. این ها عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند که می توانند التهابات خطرناک در ناحیه مغز و مننژها (ناحیه خاصی که این بیماری بر آن تأثیر می گذارد) را کاهش دهند.
-
توجه داشته باشید که در موارد شدیدتر، ممکن است داروهای ضد تشنج (ضد تشنج) نیز مورد نیاز باشد.
-
این به این دلیل است که در برخی موارد شدیدتر، عفونت و التهاب متعاقب آن در ناحیه مغز می تواند منجر به تشنج شود.
3- سایر درمان ها
برای همه انواع مننژیت، درمان هایی علاوه بر داروها برای کمک به بهبود شما ارائه می شود. عناصر مراقبتی که توسط پزشک شما ارائه و/یا توصیه می شود عبارتند از:
-
تمام فعالیت های روزانه مانند کار و سایر امور را متوقف کرده و در رختخواب استراحت کنید تا علائم مثبت کامل بهبودی شما نشان داده شود.
-
نوشیدن مایعات فراوان برای حفظ سطح هیدراتاسیون در محدوده ایمن و مناسب. در صورتی که مایعات خوراکی به تنهایی ناکافی باشد، تزریق مایعات وریدی ممکن است در محیط بیمارستان برای شما تجویز شود.
-
دریافت داروهای مسکن برای کاهش تب و دردهای بدن در صورت نیاز.
تمام حقایق درباره ویروس خطرناک ابولا (EVD)
4- مننژیت ویروسی
شما باید بدانید که درمان مننژیت ویروسی متفاوت است. مننژیت ویروسی بسیار نگران کننده تر از مننژیت باکتریایی است و لازم به ذکر است که آنتی بیوتیک ها در درمان مننژیت ویروسی موثر نخواهند بود (اگرچه ممکن است هنوز برای جلوگیری از عفونت ثانویه باکتریایی – هنگامی که عفونت ویروسی به یک باکتری جدی تر تبدیل می شود)
-
اگر مشخص شود که مننژیت ویروسی دارید ، درمان اصلی شامل مراقبت های حمایتی و هم چنین استراحت فراوان و نظارت مداوم و معاینات پزشکی تا بهبودی است.
-
اگر مبتلا به مننژیت ویروسی ناشی از HSV (ویروس هرپس سیمپلکس) هستید، ممکن است درمان ضد ویروسی دریافت کنید. با این حال، در حال حاضر برای همه علل های مننژیت ویروسی درمان خاصی در دسترس نیست.
سخن آخر
در این مقاله سعی کردیم نحوه تشخیص این بیماری با بروز علائم و انواع آزمایشات را بررسی کنیم. هم چنین راه های درمانی اعم از مصرف داروها و آنتی بیوتیک ها و سایر روش های بهبود را به شما معرفی کرده ایم. اما با این حال در صرت مشاهده هر گونه علائمی که می تواند نشان دهنده بروزاین بیماری باشد، شما باید سریعا به پزشک مراجعه کرده و برای درمان و بهبود وضعیت بیماری خود اقدام کنید.
ممنون از این که تا پایان این مقاله همراه کاملیما بودید.
آیا تا به حال تجربه ابتلا به این بیماری را داشته اید؟ لطفا نظرات خود را با تیم ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.