خال ها معمولاً در دوران کودکی روی پوست ظاهر میشوند و زمانی که فرد به بزرگسالی میرسد، ممکن است بین 10 تا 40 خال داشته باشد. معمولاً گرد یا بیضی شکل با لبه های صاف، قطر خال ها معمولاً کمتر از 1/4 اینچ است. رنگ آن ها قهوه ای، خرمایی یا سیاه یکنواخت است و ممکن است در هر جایی از بدن ظاهر شود.
در حالی که بیشتر خال ها دلیلی برای نگرانی نیستند، ظاهر شدن خال جدید یا تغییر رنگ، شکل یا اندازه خال موجود ممکن است نشانه خال سرطانی باشد. از آنجایی که برخی از انواع سرطان پوست جدی هستند، تشخیص زودهنگام و درمان آن حیاتی است.
یک خال معمولی که به عنوان خال نیز شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که سلول های رنگدانه به صورت خوشه ای رشد می کنند. این نوع خال معمولاً در نواحی از پوست بالای کمر که ممکن است مکرر در معرض نور خورشید قرار بگیرند ایجاد می شود. افرادی که پوست یا رنگ موی تیرهتری دارند ممکن است خال های تیرهتری نسبت به افرادی با رنگ های پوست یا موی روشنتر داشته باشند.
خالهای معمولی گاهی در بدو تولد وجود دارند، اما معمولاً در دوران کودکی ظاهر میشوند و ممکن است تا سن 40 سالگی به رشد خود ادامه دهند. گاهی اوقات، خال های معمولی با افزایش سن از بین می روند. خال های معمولی به ندرت به ملانوم، جدی ترین شکل سرطان پوست تبدیل می شوند.
انواع سرطان پوست
شایع ترین شکل سرطان پوست، کارسینوم سلول بازال، کند رشد است و معمولاً با قرار گرفتن منظم در معرض نور خورشید روی پوست ظاهر می شود. به ندرت به سایر اندام ها سرایت می کند. کارسینوم سلول سنگفرشی نیز احتمالاً در مناطقی از پوست که مکرراً در معرض آفتاب قرار می گیرند، رخ می دهد. این نوع گاهی به غدد لنفاوی گسترش می یابد.
ملانوما کمتر از سایر انواع سرطان پوست رخ می دهد، اما اگر به سرعت تشخیص داده نشود و به آن رسیدگی نشود، می تواند به سرعت به سایر اندام ها سرایت کند. حدود 30 درصد ملانوم ها از خال های موجود به وجود می آیند.
خال های سرطانی ممکن است علائم و نشانه های متعددی را ایجاد کنند. افراد باید مراقب تغییرات فیزیکی خال ها باشند. خال سرطانی ممکن است بزرگتر شود و شکل، ارتفاع، بافت و رنگ آن تغییر کند که نشان دهنده نیاز به ارزیابی پزشکی است.
خال خارش دار یا زخمی نیز باید از نظر سرطان بررسی شود. اگر خال خونریزی کرد، تراوش کرد، سفت شد یا احساس کرد که برآمدگی دارد، باید توسط پزشک معاینه شود.
چک لیست ABCDE
برای تمایز بین یک خال معمولی، خوش خیم و یک خال سرطانی، افراد ممکن است به علائم فهرست شده در چک لیست ABCDE مراجعه کنند. A برای خال با ظاهر نامتقارن است. B برای حاشیه ای است که نامنظم، بریدگی یا گوشه ای است.
C نشان دهنده تغییر رنگ یا وجود چندین رنگ در یک خال است. D مخفف تغییر قطر خال و E برای خال است که در اندازه، رنگ، شکل یا علائم تکامل می یابد.
علل ایجاد خال های سرطانی
خال های سرطانی به دلیل جهش در DNA سلول های پوست ایجاد می شوند. سلول های جهش یافته تکثیر می شوند و توده ای از سلول های سرطانی پوست را تشکیل می دهند.
قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید یا تخت های برنزه یک عامل خطر رایج برای این جهش ها است، اما خال های سرطانی نیز ممکن است در مناطقی از پوست محافظت شده در برابر نور خورشید ایجاد شوند. قرار گرفتن در معرض مواد سمی، ضعف سیستم ایمنی و وراثت ممکن است از عوامل ایجاد خال های سرطانی باشد.
افراد مبتلا به خال های خال دیسپلاستیک یا بسیاری از خال های معمولی ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به خال های سرطانی باشند. افرادی که پوست روشن دارند و افرادی که زمان زیادی را زیر نور خورشید می گذرانند یا در آب و هوای آفتابی و گرم زندگی می کنند نیز ممکن است در معرض خطر بیشتری برای رشد خال های سرطانی باشند.
سیستم ایمنی ضعیف یکی دیگر از عوامل خطر برای ایجاد خال های سرطانی است. هر کسی که قبلاً سرطان پوست یا ضایعات پوستی پیش سرطانی داشته است در معرض خطر ایجاد خال سرطانی است.
تشخیص
تشخیص خال سرطانی شامل معاینه بصری توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی است. آن ها ممکن است بیوپسی انجام دهند و یک قطعه کوچک از خال را برای بررسی زیر میکروسکوپ بردارند. این آزمایش می تواند وجود یا عدم وجود سرطان را مشخص کند.
در صورت وجود سرطان، بیوپسی می تواند به شناسایی نوع بدخیمی کمک کند. اگر بیوپسی نشان دهنده وجود سرطان پوستی غیر از کارسینوم سلول بازال باشد، ممکن است آزمایشات تصویربرداری برای کشف گسترش بیماری ضروری باشد.
درمان خال های سرطانی معمولاً شامل برداشتن نواحی سرطانی از طریق بریدن، انجماد یا الکترودیکاسیون است. در برخی موارد، عوامل شیمی درمانی موضعی ممکن است مفید باشد. درمان های ممکن دیگر عبارتند از فتودینامیک درمانی که ترکیبی از داروها و نورهای لیزر برای از بین بردن سلول های سرطانی است، یا درمان بیولوژیکی که سلول های سرطانی را با استفاده از سیستم ایمنی بدن از بین می برد.
پرتودرمانی ممکن است در مناطقی استفاده شود که جراحی نمی تواند تمام بافت سرطانی را از بین ببرد. شیمی درمانی گزینه ای برای درمان سرطان پوست است که به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است.
جلوگیری
محافظت از پوست در برابر اشعه ماوراء بنفش برای جلوگیری از سرطان پوست و خال های سرطانی کلیدی است. این ممکن است شامل پوشیدن لباس های محافظ در خارج از منزل، استفاده روزانه از کرم ضد آفتاب و پرهیز از قرار گرفتن در معرض نور خورشید بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر زمانی که پرتوهای خورشید قوی ترین هستند، باشد. افراد همچنین باید از استفاده از تخت های برنزه اجتناب کنند.
معاینه منظم پوست تمام بدن می تواند به افراد کمک کند تا متوجه خال های جدید، تغییرات خال های موجود و سایر تغییرات مشکوک پوستی شوند. پزشک باید هر گونه خال در حال تکامل یا ناهنجاری های پوستی را که فرد کشف می کند بررسی کند.
سخن آخر
ما در این مقاله تلاش کردیم که شما را با انواع خاال سرطانی آشنا کنیم. امیدواریم که اطلاعات مور نیاز خود را با خواندن این مقاله به دست آورده باشید.