هر کسی ممکن است در مقطعی از زندگی خود اضطراب را تجربه کند. به عنوان مثال، ممکن است به عنوان یک احساس خفیف یا شدید ترس یا نگرانی در مواجهه با یک موقعیت استرس زا (مثلاً مصاحبه شغلی) ظاهر شود. با این حال، اضطراب می تواند علامت اصلی چندین اختلال روانپزشکی (اختلالات اضطرابی) از جمله اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال هراس، اختلالات مرتبط با فوبیا، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و غیره باشد.
در این شرایط، اضطراب بیش از یک احساس موقتی است. به طور کلی، این شامل نگرانی یا ترس شدید و بیش از حد در مورد موقعیت های روزمره است، حتی گاهی اوقات بدون محرک های خارجی خاص. علاوه بر این، این علامت معمولاً پایدار است و در فعالیت های روزانه فرد (یعنی روابط، کار) اختلال ایجاد می کند.
درک این نکته مهم است که اگرچه اصطلاح “حملات اضطراب” به طور گسترده استفاده می شود، اما یک اصطلاح پزشکی رسمی نیست. در واقع، در راهنمای معتبر در مورد اختلالات روانی به نام «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی» (DSM-V) به آن اشاره نشده است. بر خلاف اختلال پانیک (“حملات پانیک”)، که در DSM-V به آن اشاره شده است، یک مجموعه از علائم شناخته شده برای حملات اضطراب وجود ندارد. در عوض، این اصطلاح معمولاً به شعله ور شدن اختلال اضطراب فراگیر (GAD) اشاره دارد. مهمتر از همه، “حملات اضطرابی” ممکن است چندین علامت و نشانه با “حملات پانیک” مشترک داشته باشند. با این حال، آنها احتمالاً شدت کمتری خواهند داشت.
بسیاری از ما بیش از یک بار در زندگی خود نگرانی را تجربه کرده ایم. نگرانی در مورد مسائلی مانند پول، سلامتی یا مسائل خانوادگی طبیعی است. در واقع، گاهی اوقات می تواند به ما کمک کند تا از مشکلات احتمالی اجتناب، پیش بینی یا حل کنیم. با این حال، افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می توانند نگرانی شدید و مداوم در مورد تعدادی از چیزها را تجربه کنند و به سرعت از یک نگرانی به نگرانی دیگر تغییر کنند. نکته مهم این است که این احساس بسیار نامتناسب با تأثیر رویدادها است.
معمولاً افراد مبتلا به اختلال و حملات اضطراب فراگیر به سختی می توانند نگرانی و عصبی بودن را کنترل کنند. در واقع، می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی در زمینه های اجتماعی، کاری یا سایر زمینه های زندگی آنها شود. اگر متوجه شدید که هر یک از این علائم یا نشانه ها را تجربه می کنید، در درخواست کمک و توجه حرفه ای تردید نکنید.
بیقراری همچنین به عنوان ناتوانی در آرامش شناخته می شود و ممکن است لزوماً با یک وضعیت پزشکی مرتبط نباشد. با این حال، افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی معمولاً بیقراری را به عنوان یک علامت تجربه می کنند. برای مثال، فردی که از این وضعیت رنج میبرد، ممکن است احساس خود را در لبه یا «کلید بالا» گزارش کند. به همین ترتیب، آنها ممکن است نیاز ناراحت کننده به حرکت را گزارش کنند. نکته مهم این است که بی قراری می تواند بر خواب فرد و توانایی او برای عملکرد صحیح در طول فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد.
مانند سایر علائم اضطراب، بیقراری نتیجه فعال شدن واکنش مبارزه یا گریز بدن ما است. گاهی اوقات سیستم عصبی خودمختار ما (یعنی سیستم عصبی سمپاتیک) که مسئول این واکنش است، علیرغم عدم وجود خطر، فعال میشود یا “بیش از حد در حرکت است”. از این رو، افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است ناراحتی فیزیکی از جمله احساس بی قراری را تجربه کنند.
3. تمرکز ضعیف
تمرکز ضعیف به مشکل در تمرکز روی کارها یا فکر کردن واضح اشاره دارد. نکته مهم این است که چندین بیماری می تواند باعث تمرکز ضعیف شود، از جمله بسیاری از اختلالات اضطرابی. به طور خاص، افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر اغلب گزارش می دهند که به دلیل نگرانی بیش از حد، در تمرکز دچار مشکل می شوند. علاوه بر این، آنها همچنین می توانند احساسی از “تهی شدن ذهنشان” را گزارش کنند، که زمانی اتفاق می افتد که توجه نتواند هیچ محرکی را به آگاهی آگاهانه منتقل کند.
عدم تمرکز می تواند بر عملکرد فرد در مدرسه یا محل کار تأثیر بگذارد زیرا می تواند تأثیر زیادی بر تصمیم گیری داشته باشد. در نهایت، تکنیک های زیادی برای بهبود تمرکز وجود دارد. متأسفانه، هیچ یک از اینها جایگزینی برای مدیریت اضطراب، که علت اصلی این علائم است، نیست.
4. خستگی
خستگی یک اصطلاح پزشکی است که می تواند به عنوان یک احساس پاتولوژیک خستگی مداوم که بسیار عمیق است تعریف شود. علاوه بر این، این خستگی شدید معمولاً با استراحت بهبود نمی یابد. این نشانه ای از انواع شرایط پزشکی از جمله اختلالات اضطرابی است.
اگرچه اضطراب به طور کلی با برانگیختگی یا بیش فعالی همراه است، افراد مبتلا به اختلالات اضطراب فراگیر معمولاً خستگی را تجربه می کنند. بسیاری از بیماران مبتلا به این اختلال گزارش می دهند که به راحتی خسته می شوند. در واقع، این علامت می تواند مزمن باشد یا بعد از شعله ور شدن شدید بیماری ظاهر شود.
5. تحریک پذیری
تعریف تحریک پذیری به عنوان یک علامت پیچیده است. اساساً تحریک پذیری می تواند تمایل به خشم یا تمایل به واکنش به محرک ها از طریق تجربه یک هیجان منفی (یعنی خشم) را توصیف کند. افراد مبتلا به تحریک پذیری ممکن است عصبانیت مداوم یا احساس ناامیدی اغراق آمیز را به دلیل مشکلات جزئی تجربه کنند. علاوه بر این، تحریک پذیری یک تظاهرات رایج از چندین بیماری روانپزشکی از جمله اختلالات اضطرابی است.
بر اساس DSM-5، تحریک پذیری یکی از علائم رایج اختلال اضطراب فراگیر است. قابل درک است، افراد مبتلا به این اختلال ممکن است تحمل کمتری در برابر استرس داشته باشند و ممکن است به سرعت احساسات و یا رفتارهای منفی ایجاد کنند. نکته مهم این است که این علامت می تواند تأثیر منفی بر روابط بین فردی آنها بگذارد.
6. مشکلات خواب
مشکلات خواب در میان افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی بسیار رایج است. در اختلال اضطراب فراگیر، اختلالات خواب می تواند شامل مشکل در به خواب رفتن، خواب بی قرار یا تلاش برای به خواب ماندن باشد. در واقع، تخمین زده می شود که تقریباً هفتاد و پنج درصد از افراد مبتلا به این اختلال از بی خوابی رنج می برند . با این حال، به خاطر داشته باشید که تجربه اختلالات خواب لزوماً به این معنی نیست که شما یک بیماری پزشکی دارید.
اختلالات خواب ممکن است نتیجه حالت افزایش هوشیاری ناشی از خود این اختلال باشد. در واقع، افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی گزارش می دهند که بی خوابی بیشتر در طول یا در ابتدای یک دوره اضطراب رخ می دهد. از سوی دیگر، بی خوابی نیز یک عامل خطر برای اختلالات اضطرابی است . اگر با مشکلات خواب و سایر علائم اختلالات اضطرابی دست و پنجه نرم می کنید، در درخواست کمک و توجه حرفه ای تردید نکنید.
7. تنش عضلانی
افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی می توانند سطوح بیشتری از تنش عضلانی را تجربه کنند. ماهیچهها میتوانند در طول شعلهور شدن منقبض شوند و این تنش میتواند مدتها پس از فروکش کردن دوره اضطراب باقی بماند. اگر تنش عضلانی طولانی مدت ادامه یابد، سفتی عضلانی می تواند باعث درد شود.
مغز ما میتواند واکنشهای فیزیکی به افکار ترس ما ایجاد کند تا خود را برای موقعیت خطرناکی آماده کند که واقعاً اتفاق نمیافتد. این دقیقاً شبیه زمانی است که ماهیچه های بدن شما در هنگام انتظار مشت منقبض می شوند، با این تفاوت که هیچ تهدید واقعی وجود ندارد. در حالی که مغز این سیگنال را به مکان های خاصی در بدن ما ارسال نمی کند، افراد مبتلا به اختلال اضطراب اغلب تنش عضلانی در گردن، فک و قفسه سینه را تجربه می کنند.
8. افزایش ضربان قلب از علائم حملات اضطراب
علاوه بر علائم شناختی و عاطفی، افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی اغلب می توانند علائم و نشانه های فیزیکی مربوط به فعال شدن پاتولوژیک سیستم عصبی خودکار (ANS) را تجربه کنند. اینها می تواند شامل افزایش ضربان قلب، تپش قلب، تعریق، لرزش و غیره باشد. از سوی دیگر، تغییرات ضربان قلب نیز می تواند در دوره های اضطراب شدید ناشی از تنگی نفس رخ دهد.
ANS عملکردهای غیرارادی بسیاری از اندام های داخلی ما مانند ضربان قلب، تعداد تنفس، هضم، ادرار، پاسخ مردمک و برانگیختگی جنسی را تنظیم می کند. این سیستم به دو دسته تقسیم می شود: سیستم عصبی سمپاتیک (SANS) که مسئول پاسخ جنگ یا گریز (از جمله موارد دیگر) است و سیستم عصبی پاراسمپاتیک (PANS) که واکنش های بدنی مخالف را کنترل می کند.
به عنوان مثال، خود را در مقابل یک خرس غول پیکر تصور کنید: باید بدوید، درست است؟ در پاسخ، SANS بر PANS غلبه خواهد کرد تا ضربان قلب و تعداد تنفس شما را افزایش دهد (در میان سایر تغییرات). این کار را انجام می دهد تا در صورت لزوم خون اکسیژن دار را به عضلات شما برای دویدن یا مبارزه هدایت کند. حالا تصور کنید که در غیاب تهدید، واکنش مبارزه یا فرار بدن شما همچنان فعال می شود و ضربان قلب شما افزایش می یابد. به بیان ساده، این نمونه ای است از آنچه بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی می توانند تجربه کنند.
9. تعریق بیش از حد
افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی می توانند تعریق بیش از حد را تجربه کنند، به خصوص در طول دوره شدید اضطراب. در این شرایط، بدن می تواند به دلیل فعال شدن پاتولوژیک سیستم عصبی خودمختار (ANS) وارد حالت اضطراری شود.
به طور خاص، فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک (SANS) باعث افزایش فعالیت غدد عرق می شود که منجر به تعریق بیش از حد می شود. علاوه بر این، ANS قسمت اعظم خون را از محیط به سمت اندامها و ماهیچههای اصلی که در پاسخ به “تهدید” کلیدی هستند، دور میکند. بنابراین، جدای از تعریق بیش از حد، افراد مبتلا به این دوره ها می توانند اندام های انتهایی سرد (مانند دست و پا) را نیز تجربه کنند.
10. اسهال
همانطور که قبلاً می دانید، دلایل احتمالی بسیاری برای اختلالات گوارشی وجود دارد. با این حال، تحقیقات نشان داده است که بین این علائم و اختلالات اضطرابی نیز ارتباط وجود دارد.
مشکلات گوارشی (GI) در میان افراد مبتلا به حملات اضطراب شایع است. اختلالات شایع گوارشی که با این شرایط همراه بوده اند عبارتند از اسهال، حالت تهوع، گرفتگی معده، سوزش سر دل، از دست دادن اشتها/افزایش گرسنگی و یبوست. علاوه بر این، برخی از بیماری های دستگاه گوارش مانند بیماری ریفلاکس معده (GERD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) با اختلالات اضطرابی مرتبط هستند.