یکی از چیزهای مهم در مورد ملاقات با افراد مختلف این است که انواع مختلفی از شخصیت ها وجود دارد. شما اغلب خود را در گروه هایی متشکل از افراد متعدد، با شخصیت های متفاوت می بینید، و این شخصیت های متفاوت اغلب به خوبی یکدیگر را تکمیل می کنند.
در حالی که افراد می توانند رفتار خود را با توجه به خلق و خوی خود و سایر عوامل تغییر دهند، آن خلق همچنان بخشی از همان شخصیت خواهد بود. با این حال، برخی از افراد بیش از یک شخصیت خواهند داشت که هر یک از شخصیت های آنها بسیار متفاوت از شخصیت های دیگرشان است. این وضعیت اغلب به عنوان دوپارگی شخصیت شناخته می شود و می تواند تأثیر عمیقی بر زندگی بیمار داشته باشد.
اختلال چند شخصیتی به طور رسمی به عنوان اختلال هویت تجزیه ای شناخته می شود. این شرایط اساساً به این معنی است که بیمار بیش از یک شخصیت خواهد داشت. هر شخصیت ویژگی های متفاوتی مانند سن، قومیت و حتی جنسیت خواهد داشت. در برخی موارد، شخصیت های جایگزین، که به عنوان آلتر شناخته می شوند، حتی می توانند حیوانات باشند.
وقتی بیمار در معرض محرکهای خاصی قرار میگیرد، آلترها تمایل دارند که «تغییر» را از کاراکتر اصلی به دست بگیرند. سپس شخصیت جدید میتواند از چند ثانیه تا چند روز در یک زمان در کنترل باقی بماند. شخصیتهای مختلف گاهی از یکدیگر انتقاد میکنند یا از یکدیگر تمجید میکنند، در حالی که ممکن است گاهی تمام دانشی که در مورد وجود شخصیتهای دیگر وجود دارد را انکار کنند.
اطلاعات کمی وجود دارد که چرا یا چگونه افراد دچار اختلال شخصیت دوگانه می شوند. با این حال، در افرادی که در کودکی نوعی سوء استفاده شدید را تجربه کردهاند، شایعتر است. انواع دیگر ترومای شدید نیز با این وضعیت مرتبط هستند. در واقع، حدود 90٪ از همه موارد تصور می شود که با نوعی تروما مرتبط هستند.
مطالعات همچنین نشان داده اند که یک ارتباط ژنتیکی با فردی که شخصیت دوگانه ایجاد می کند وجود دارد. همچنین می تواند در افراد در هر سنی ظاهر شود. تصور می شود که رشد شخصیت های مختلف نوعی مکانیسم مقابله ای است که به افراد کمک می کند تا خود را از تجربیات گذشته جدا کنند.
3. علائم
این بیماری علاوه بر داشتن شخصیت های اضافی، می تواند باعث شود که بیمار علائم دیگری را نیز تجربه کند. سردرد یکی دیگر از علائم بالقوه است، در حالی که بیمار گاهی اوقات توهماتی از جمله بینایی، صدا و بویایی را نیز تجربه می کند. نوسانات خلقی نیز یکی از علائم بالقوه این بیماری است و بیماران نیز بیشتر احتمال دارد که از مواد مخدر و الکل سوء استفاده کنند.
این عارضه همچنین می تواند باعث شود که بیمار در الگوهای خواب خود اختلالاتی را تجربه کند، به این معنی که احتمالاً اغلب اوقات احساس خستگی می کند. افرادی که دارای شخصیت دوگانه هستند نیز تمایل به تجربه اختلال عملکرد جنسی دارند. بسیاری نیز شروع به نشان دادن رفتارهایی می کنند که برای آنها نامشخص است.
4. فراموشی
افرادی که دارای شخصیت دوگانه هستند نیز گاهی اوقات از دست دادن حافظه را تجربه می کنند. این می تواند به معنای فراموش کردن حقایق خاصی در مورد رویدادهای گذشته و مکان هایی باشد که بازدید کرده اند. آنها همچنین می توانند افراد خاصی را فراموش کنند، حتی افرادی که به آنها نزدیک هستند. آنها حتی می توانند شروع به فراموش کردن حقایق در مورد خود کنند.
آنها می توانند اطلاعات کلیدی خود را فراموش کنند، مانند اینکه کجا زندگی می کنند، کجا کار می کنند، نامشان چیست و حتی چه کسی هستند. بیمار همچنین ممکن است گاهی موضوع بحثی را که هنوز تمام نشده فراموش کند. فراموشی همچنین می تواند به این معنا باشد که بیمار در ایجاد خاطرات جدید مشکل دارد.
5. مسخ شخصیت
مسخ شخصیت توسط برخی بیماران به گونه ای توصیف می شود که گویی تجربه ای خارج از بدن دارند. بیمار احساس می کند به جای اینکه در بدن خود زندگی را تجربه کند، در عوض خارج از بدن خود است و از دور به آنچه برای او می افتد نگاه می کند.
بیمارانی که شخصیت دوشاخه دارند نیز گاهی اوقات غیرواقعی شدن را تجربه می کنند. این احساسی است که همه چیز در اطرافشان برایشان واقعی به نظر نمی رسد، حتی افرادی که در آن زمان در اطرافشان هستند. گاهی اوقات این احساس به گونه ای توصیف می شود که انگار همه چیز دور است یا همه چیز مه آلود است.
سردرگمی هویت، که وضعیتی است که به عنوان تغییر هویت نیز شناخته می شود، وضعیتی است که در آن بیمار احساس سردرگمی در مورد اینکه چه کسی هستند را تجربه می کند. بیمار ممکن است در توضیح دادن چیزهایی در مورد خودش برای دیگران مشکل داشته باشد. مثلاً جنسیت آنها چیست؟ آیا آنها مذهبی هستند و وابستگی سیاسی آنها در صورت وجود چیست؟ سرگرمی ها و علایق آنها چیست؟
یک بیمار با شخصیت دوگانه گاهی اوقات این احساس را تجربه می کند که در مکان و حتی زمانی متفاوت است. آنها همچنین ممکن است این احساس را تجربه کنند که تجربه ای متفاوت از تجربه ای را که واقعاً تجربه می کنند، تجربه می کنند.
7. عوارض
علائم اختلال چند شخصیتی می تواند زندگی را برای افراد مبتلا به این بیماری بسیار دشوار کند. این می تواند بر هر جنبه ای از زندگی آنها تأثیر بگذارد و بسیاری برای حفظ شغل و روابط خود با مشکل مواجه خواهند شد. این وضعیت همچنین میتواند باعث شود بیماران رفتارهایی از خود نشان دهند که میتواند برای دیگران بسیار مضر باشد.
خودآزاری در بیماران مبتلا به دوشاخه شخصیت غیر معمول نیست. افسردگی یکی دیگر از علائمی است که این بیماری می تواند در کنار تعدادی دیگر از اختلالات سلامت روان ایجاد کند. برخی از افراد مبتلا به این عارضه افکار خودکشی دارند و حدود 70 درصد از بیماران مبتلا به این عارضه اقدام به جان باختن خود کرده اند.
8. چه کسی در معرض خطر است؟
همانطور که گفته شد، بین دوشاخه شخصیت و افرادی که تجربیات آسیب زا را در گذشته تحمل کرده اند، ارتباط وجود دارد. کسانی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند کسانی هستند که در سنین بسیار پایین تروما را تجربه کرده اند، به ویژه آنهایی که در آن زمان کمتر از 6 سال داشتند.
با این حال، این بدان معنا نیست که همه افرادی که چنین آسیب هایی را تجربه کردهاند، شخصیتی شکافته ایجاد میکنند. همچنین، همه کسانی که این بیماری را دارند در سنین پایین تروما و یا حتی اصلاً متحمل تروما نمی شوند. همچنین بین اختلال چند شخصیتی و برخی دیگر از اختلالات سلامت روان ارتباط وجود دارد.
9. تشخیص
مهم است که پزشک ابتدا بیمار را معاینه کند تا اطمینان حاصل شود که هیچ دلیل پزشکی زمینه ای برای علائم بیمار وجود ندارد. آنها همچنین احتمالاً در مورد علائم بیمار و همچنین در مورد سابقه پزشکی آنها بیشتر سؤال خواهند کرد. اگر مشکوک به وضعیت سلامت روان باشد، بیمار باید برای ارزیابی بیشتر به روانشناس ارجاع شود.
روانشناس همچنین احتمالاً می خواهد از بیمار در مورد دوران کودکی خود و اینکه آیا تجربیات آسیب زا در زندگی خود تجربه کرده است سؤال کند. اگر آنها راضی باشند که شما علائم اختلال چند شخصیتی را دارید، در موقعیتی قرار خواهند گرفت که تشخیص دهند.
هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند به درمان اختلال چند شخصیتی شخصیت کمک کند. با این حال، دارویی در دسترس است که می تواند به درمان سایر بیماری های روانی که ممکن است بیمار نیز از آن رنج می برد کمک کند. این شامل دارو برای کمک به مقابله با اضطراب و افسردگی است.
بیمار همچنین به جلسات روان درمانی با متخصص نیاز دارد. این جلسات به بیمار کمک می کند تا وضعیت خود را بهتر درک کند و به او کمک کند تا علائم خود را مدیریت کند. جلسات می تواند در کمک به بیمار برای مدیریت هر چه بهتر وضعیت خود بسیار موثر باشد و این می تواند به او کمک کند تا زندگی نسبتاً عادی داشته باشد.
برخی از عوامل خطر برای اختلال چند شخصیتی چیست؟
عوامل خطری که شانس ابتلای فرد به اختلال هویت تجزیه ای را افزایش می دهند عبارتند از:
ترومای شدید جنسی، عاطفی یا جسمی طولانی یا مکرر ناتوانی در دسترسی به منابع امن برای مقابله با تروما خانه شلوغ یا ناامن میل به جدا شدن به راحتی بازماندگان جنگ
سخن آخر
ما در این مقاله تلاش کردیم که شما را با اختلال چند شخصیتی آشنا کنیم. امیدواریم که اطلاات مورد نیاز خود را با خواندن این مقاله به دست آورده باشید.