ویولن سل به دلیل صداهای زنده و پر جنب و جوش و صداهایی گرم که با صدای انسان مطابقت دارد، صدها سال است عاشقان موسیقی را خوشحال کرده است. ویولنسل از خانواده ویولن است و اغلب ویولونچلو نامیده می شود. این یک ساز زهی کمانی با چهار تار است که عموماً در یک پنجم کامل از پایین به بالا تنظیم می شود.
این ساز انفرادی نه به طور ناگهانی بلکه به تدریج از طریق دنباله ای از دگرگونی های هنری و نیازهای واقع گرایانه به بخشی ضروری از موسیقی غربی تبدیل شد. در حالی که ویولنسل یک ساز محبوب است، تاریخچه آن برای بسیاری از مردم ناشناخته باقی مانده است.
در این مقاله همراه با کاملیما باشید تا درباره ویولن سل و حقایق جالب آن بیشتر بدانید
تاریخچه ساز ویولن سل
تاریخچه ویولن سل با سازهای زهی دیگری مانند چنگ و لیر که به طور گسترده توسط تمدن های باستانی برای ساختن موسیقی مورد استفاده قرار می گرفت، پیوند خورده است. ویولنسل برای اولین بار در سال 1550 در شمال ایتالیا مورد توجه قرار گرفت. این عضو خانواده ویولن است و در ابتدا ویولن باس نامیده می شد. در ایتالیا به آن viola da braccio می گفتند.
آندریا آماتی اولین فردی بود که برای ساخت ویولن سل وی در معرض دید قرار گرفت. در حالی که آماتی مخترع ویلنسل نبود، او به دلیل ساخت ویولن سل برای شارل نهم پادشاه فرانسه به شهرت رسید. نقاشی های قرن دوازدهم و سیزدهم ویولن را به تصویر می کشد و نشان می دهد که در موسیقی آن دوران وجود داشته است. با این حال، ویولنسل در قرن پانزدهم توسعه یافت.
دلیل دیر ورود ویولنسل به موسیقی تا حدی به دلیل روند ایده آل صدا در موسیقی اروپای غربی بود. در آن زمان، موسیقی آوازی بر تمام حوزه موسیقی برتری داشت. این بدان معنا بود که خوانندگان آن زمان عملاً ایده آل ها را تعیین می کردند.
شیوه های اجرایی گسترده در طول قرن پانزدهم باعث شد که خوانندگان متوجه شوند که به آهنگی با صدای بلند و بینی نیاز دارند. به عبارت دیگر، تقاضا برای صدایی وجود داشت که با موسیقی شرقی امروز ارتباط نزدیکی دارد. نیاز به این لحن منجر به ایجاد چیزی شد که امروزه به نام ویولن سل معروف است.
آنتونیو استرادیواری برای تعیین اندازه استاندارد ویلنسل مدرن شناخته می شود. پس از سال 1710، وی شروع به ایجاد سلولی کرد که بین دو بعد اصلی ساز (خیلی بزرگ و خیلی کوچک) اندازه گیری می شد. سایر سازندگان ویولنسل در سراسر اروپا به زودی اندازه ویولن سل را که توسط آنتونیو استرادیواری معرفی شد، پذیرفتند و اندازه استاندارد این ساز را ساختند.
دگرگونی های فرهنگی و تقاضا برای تن های مختلف باعث افزایش صدای ویولن سل شد. به عنوان مثال، به صداهایی نیاز است که توسط مخاطبان بزرگتر شنیده شود تا صداهای ملایمی که برای مخاطبان خصوصی و محدود ساخته می شود.
سازندگان ویولن سل نوآوری و تغییراتی در این ساز ایجاد کردند تا حجم، دقت و پذیرایی آن را افزایش دهند. به عنوان مثال، آن ها پل را برای تشدید فشار رشته و افزایش حجم بالا آوردند. گردن و صفحه انگشت نیز برای وضوح و پاسخگویی کشیده شده و دوباره زاویه دار شده است.
امروزه، ویولنسل به ژانرهای مختلف موسیقی راه یافته است. این موسیقی حتی دارای سبک اختصاصی خود به نام Cello rock است، زیرگونه ای از موسیقی راک، که بر صداهای گوتیک تاکید می کند. ویولن سل مدرن به دلیل نوآوری ها و پیشرفت هایی که در آن ایجاد شده است، ابزار جالبی است. همه کاره بودن این ساز تضمین می کند که صدها سال همچنان عاشقان موسیقی را به وجد خواهد آورد.
حقایق جالب درباره ویولن سل
حقایق خاصی در مورد ویولنسل وجود دارد که بسیاری از مردم نمی دانند. در اینجا برخی از حقایق جالب در مورد این ساز آورده شده است:
ویولن سل شکل کوتاه شده ای از کلمه ایتالیایی violoncello است که به معنی “ویولن کوچک بزرگ” است.
گفته می شود که ویولنسل بعد از کنترباس دومین ساز زهی بزرگ جهان است.
قدیمی ترین ویولن سل وی که تا به امروز وجود دارد به نام پادشاه معروف است. آندریا آماتی آن را بین سال های 1538 تا 1560 ساخت. شما می توانید بروید و این ساز را در موزه موسیقی ملی در داکوتای جنوبی ببینید.
فردی که ویولنسل می نوازد، ویولنسلیستمی گویند.
در ابتدا از روده گوسفند و بز برای ساختن تارهای ویولن سل استفاده می شد. با این حال، سیم های ویولنسل مدرن از مواد فلزی ساخته شده اند.
از لحاظ تاریخی، ویلنسل هایی که به صورت گروهی بازی می کردند موهای سیاه ضخیم تری در کمان متراکم تر و موزیک ویلنسل برای نوازندگی انفرادی موهای سفید روی کمان سبک تری داشتند.
ویلنسل ارتباط تنگاتنگی با موسیقی کلاسیک اروپایی دارد.
ویولنسل همیشه چهار سیم نداشت. در آلمان و مناطق هلندی در طول قرن های 17 و 18، ویولنسل با پنج تار رایج بود.
ویلنسل معمولا در موسیقی جاز، راک و پاپ استفاده می شود.
لیز دیویس مکسفیلد و مایک بلاک دو محبوب ترین نوازنده ویولنسل در جهان هستند.
یادگیری نوازندگی ویولنسل با مزایای زیادی همراه است. در اینجا دلایلی وجود دارد که شما یا فرزندانتان باید آن را بدانید.
نوازندگی ویولن سل را بیاموزید
یادگیری نواختن یک ساز موسیقی مانند ویولنسل یک فرآیند فراگیر است. این شامل ترکیبی از سبک های یادگیری است که تمرکز بر روی ترجیحات منحصر به فرد خود را برای دانش آموزان آسان می کند. هنگام نواختن ساز، ارتباطات جدیدی در مغز به وجود می آید که می تواند سایر مناطق یادگیری شما را بهبود بخشد. برای مثال، نواختن ویولنسل می تواند توانایی های ریاضی و علمی فرزند شما را بهبود بخشد. نگاهی به این مطالعات بیندازید که شواهدی در مورد مزایای موسیقی برای رشد شناختی ارائه می دهد.
نوازندگی ویولنسل یک کار چالش برانگیز است. این می تواند از نظر جسمی و روحی سخت باشد، به این معنی که فرزند شما یاد می گیرد که با چالش ها روبرو شود و سخت کار کند. هنگامی که آنها سرانجام بر هنر نواختن ویولنسل مسلط می شوند، احساس رضایت و پاداش برای آنها ایجاد می کند.
یادگیری نواختن ویولنسل نواحی از مغز را که مسئول به خاطر آوردن حافظه است، توسعه می دهد. در اینجا شایان ذکر است که موسیقی دانان نسبت به افرادی که آموزش موسیقی ندیده اند، درک حسی بهتری دارند .
نواختن ویولنسل علاوه بر تقویت مهارت های تفسیر صدا و پردازش بصری-فضایی، کنترل حرکتی را نیز بهبود می بخشد. کودکانی که از آموزش موسیقی استفاده می کنند، گفتار و حافظه بهتری دارند و تأکید بیشتری نسبت به کودکانی که از موسیقی استفاده نمی کنند، تأکید می کنند.
وقتی کودکان ویولنسل می نوازند، اهمیت زمان و کار گروهی را درک می کنند. نواختن ویولنسل در گروه و حفظ زمان مناسب در طول بازی مهارت هایی را ایجاد می کند که می تواند به نگرش های حرفه ای مطلوب در بزرگسالی تبدیل شود.