هفت راه برای کاهش اضطراب در افراد مضطرب
سناریوهایی از این دست زمانی رایج است که فردی در زندگی شما با اضطراب دست و پنجه نرم می کند. ممکن است فرد مورد علاقه شما آنقدر ترس داشته باشد که از انجام اقدامات اجتناب کند، یا به طریقی بی ملاحظه عمل کند یا اضطراب شما را افزایش دهد. مشاهده اضطراب در شخصی که می شناسید دشوار است و حتی وقتی اضطراب او باعث ایجاد نگرانی شما می شود، شرایط سخت تر است.دانستن نحوه عملکرد در کاهش اضطراب می تواند به شما در حمایت بهتر از عزیزان کمک کند بدون اینکه ناخواسته اضطراب آنها را بدتر کنید.
در این مقاله می خواهیم درباره راهکارهای کمک به کاهش اضطراب به شما کمک کنیم تا بتونید زندگی آرامی در کنار عزیزان خود داشته باشید.
با کاملیما همراه باشید.
برای کمک به افراد مضطرب چه کاری می توانید انجام دهید؟
ابتدا باید درک کنید که اضطراب نقص نیست و یک ویژگی انسانی است. اغلب ما هر از چند گاهی مضطرب می شویم، زیرا این یک احساس عموما مفید است که به ما کمک می کند تهدیدهای احتمالی را ببینیم، ما را نگران طرد اجتماعی می کند و در برابر فریب خوردن هوشیار نگه می دارد. در حالی که ممکن است مستعد اضطراب بودن به عنوان یک خطا به نظر برسد، در واقع داشتن برخی افراد در جمعیتی که احتیاط بیشتری دارند و اغلب در مورد اشتباهات احتمالی فکر می کنند، مفید است.
با این حال، دیدن اضطراب و استرس در افراد باعث ناراحتی می شود. شما باید برای داشتن زندگی آرام در کنار عزیزانتان به آنها در کاهش اضطراب کمک کنید.
1. درک تفاوت در نحوه بروز اضطراب برای کمک به کاهش اضطراب
به دلیل تکامل، ما می توانیم به ترس با جنگ، فرار یا یخ زدگی پاسخ دهیم. برای افراد مختلف، یکی از این پاسخ ها معمولاً غالب است. به عنوان مثال، همسر من تمایل به یخ زدن دارد و سر خود را در شن و ماسه فرو می برد تا اینکه با چیزهایی که باعث استرس و وحشت او می شود برخورد کند.
وقتی می فهمید که اضطراب به گونه ای طراحی شده است که ما را در حالت حساسیت تهدید قرار دهد، درک شخصی که احساس ترس می کند یا استرس دارد و با تحریک پذیری یا حالت تدافعی عمل می کند و پیدا کردن دلسوزی برای او آسان تر است. با توجه به چگونگی بروز اضطراب در شخصی که به او اهمیت می دهید، می توانید برای کاهش اضطراب الگوهای آنها را بیاموزید و در موقعیت بهتری برای کمک باشید.
2. مطابقت خود با ترجیحات و سبک دلبستگی افراد مضطرب
بهتر است از فرد مضطرب بپرسید که چه نوع حمایتی را برای کاهش اضطراب خود طلب می کند! افرادی که دارای سبک دلبستگی اجتنابی هستند (معمولاً کسانی که قبلاً مراقبت یا روابط خود را رد کرده اند) به احتمال زیاد به نمایش قوی از حمایت عملی مشخص پاسخ می دهند. این می تواند شامل کمک به فرد مضطرب برای تقسیم وظایف به مراحل قابل کنترل یا صحبت از طریق گزینه های خاص برای نحوه برخورد با شرایط دشوار، مانند نحوه پاسخ به یک پیامک اعصاب خوردکن باشد، اما در عین حال به خودمختاری و استقلال خود اعتراف کند.
به احتمال زیاد سایر افراد حمایت عاطفی را ترجیح می دهند، به ویژه آنهایی که به طور دلبستگی به هم وابسته هستند یا به دلیل ترس از رها شدن یا تحت تأثیر قرار گرفتن احساسات خود بر دیگران دارای سبک دلبستگی “مشغول” هستند. افرادی مانند این به اظهارات تأکید می کنند که آنها عضوی از یک تیم فشرده هستند و به خوبی پاسخ می دهند. به عنوان مثال، حامی آنها می گوید: این سخت است، اما ما یکدیگر را دوست داریم و با هم از پس آن برمی آییم.
البته اینها کلیات هستند و شما باید با مشاهده آنچه در شرایط خاص شما کار می کند، حمایت خود را جهت کاهش اضطراب افراد تنظیم کنید. اما هنگامی که با شخصی رابطه نزدیک دارید، می توانید بر اساس درک صحیح الگوهای اضطرابی مورد علاقه خود، او را برای کاهش اضطراب حمایت کنید.
3. پیدا کردن راه هایی را برای استفاده از هرگونه بینش در مورد اضطراب
اگر فرد مورد علاقه شما بینشی در مورد اضطراب دارد، می توانید به او کمک کنید تا زمان بروز الگوهای اضطراب محور خود را تشخیص دهد. از آنجا که ما الگوهای یکدیگر را به خوبی می شناسیم و رابطه ای قابل اعتماد داریم، می توانیم به عادات یکدیگر اشاره کنیم.
اگر قصد دارید جهت کاهش اضطراب ، این کار را انجام دهید، بهتر است ابتدا از آنها اجازه بگیرید. به خاطر داشته باشید که افرادی که بینش خود را در مورد اضطراب خود نشان می دهند، همچنان احساس می کنند که مجبورند در برابر افکار مضطرب خود تسلیم شوند.
به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به اضطراب سلامتی ممکن است منطقی بداند که مراجعه به پزشک برای آزمایش های متعدد هر هفته غیر ضروری است، اما نمی تواند به خود کمک کند. اگر فرد مورد علاقه شما بینشی در مورد اضطراب خود ندارد یا در مدیریت اجبار دچار مشکل است، احتمالاً بهتر است او را تشویق کنید تا به روانشناس بالینی متخصص در درمان و کاهش اضطراب مراجعه کند.
4. برای کاهش اضطراب ، به کسی که مایل است افکار خود را تعدیل کند کمک کنید
اگر خودتان را در مورد مدل های شناختی-رفتاری برای کاهش اضطراب آموزش دهید که می توانید با خواندن یا شرکت در جلسه درمانی با معشوق خود این کار را انجام دهید، یک فرد حامی مفیدتری خواهید بود. اما به جای آن، ممکن است سعی کنید از تکنیک هایی استفاده کنید که می تواند برای افرادی که از اضطراب رنج می برند، مفید باشد.
به طور معمول، افراد مضطرب تعصبی طبیعی نسبت به فکر کردن در مورد بدترین سناریوها دارند. برای کمک به آنها در مورد نگرش در این مورد، می توانید از یک تکنیک شناخت درمانی استفاده کنید که در آن از آنها می خواهید سه سوال را در نظر بگیرند:
-
بدترین اتفاقی که ممکن است بیفتد چیست؟
-
بهترین اتفاقی که ممکن است بیفتد چیست؟
-
واقع بینانه ترین یا محتمل ترین چیست؟
بنابراین، اگر همسر شما نگران این است که ساعاتی پیش قرار بود والدینش با او تماس بگیرند اما هنوز نتوانسته با او ارتباط برقرار کند، جهت کاهش اضطراب ، می توانید به او پیشنهاد کنید که بدترین، بهترین و محتمل ترین توضیحات را در مورد عدم تماس در نظر بگیرد.
مراقب باشید که بیش از حد به عزیز خود اطمینان ندهید که ترس هایش برآورده نخواهد شد. تأکید بر توانایی مقابله ای آنها مفیدتر است. به عنوان مثال، اگر آنها نگران حمله وحشتناک در هواپیما هستند، برای ماهش اضطراب می توانید بگویید: “این اتفاق بسیار ناخوشایند و ترسناک خواهد بود، اما شما باید با آن کنار بیایید.” و اگر معشوق شما نگران است که شخص دیگری از دست او عصبانی است یا از او ناامید شده است، اغلب مفید است که به او یادآوری کنید که فقط می توانید اقدامات خود را انتخاب کنید و پاسخ های دیگران را به طور کامل کنترل نکنید.
5. برای کاهش اضطراب افراد ، پشتیبانی ارائه دهید، اما مسئولیت آن را بر عهده نگیرید
اجتناب، از ویژگی های اصلی اضطراب است. بنابراین گاهی اوقات ممکن است احساس کنیم که با انجام کارهایی برای عزیزان اجتنابی خود “کمک می کنیم” و ناخواسته از اجتناب آنها تغذیه می کنیم. به عنوان مثال ، اگر هم اتاقی مضطرب شما تماس های تلفنی را بسیار استرس زا بداند و شما در نهایت این کار را برای آنها انجام دهید، آنها هرگز از اجتناب خود جلوگیری نمی کنند.
یک اصل کلی خوب که باید در نظر داشته باشید این است که حمایت به این معنی است که به کسی کمک کنید تا خودش را کمک کند، نه اینکه کاری را برای او انجام دهید. به عنوان مثال، ممکن است در صورت تعیین وقت قبلی، در اولین جلسه درمانی با عزیزان خود شرکت کنید. یا اگر از نحوه انتخاب درمانگر مطمئن نیستند، می توانید روش هایی را برای انجام این کار مورد بحث قرار دهید، اما اجازه دهید آنها انتخاب کنند.
یک استثنا در این روش کاهش اضطراب ممکن است زمانی باشد که اضطراب فردی با افسردگی شدید همراه باشد. اگر آنها نتوانند خود را از رختخواب بیرون بیاورند، ممکن است آنقدر فرسوده شوند که به طور موقت به افراد نیاز داشته باشند تا برای زنده ماندن هر کاری لازم است انجام دهند.
همچنین، بعضی اوقات عزیزان آنقدر درگیر یک اختلال اضطرابی می شوند که در حالت بقا محض هستند و برای انجام کارها به کمک عملی بیشتری نیاز دارند. با این حال، در شرایط مساعدتر، بهتر است بدون مسئولیت پذیری یا زیاده روی در اطمینان، پشتیبانی ارائه دهید.
6. اگر کسی مشکل اضطرابی جدی تری دارد، برای کمک به کاهش اضطزاب او، از انگ زدن خودداری کنید
برای افرادی که مشکلات جدی تری دارند چه می توانیم بکنیم؟ افرادی که از چیزهایی مانند اختلال هراس، افسردگی همراه با اضطراب، استرس پس از سانحه یا تفکر وسواسی (از جمله افکار مربوط به اختلالات خوردن) رنج می برند، ممکن است ترس داشته باشند که به معنای واقعی کلمه دیوانه می شوند. کمک به آنها برای کاهش اضطراب ممکن است فراتر از توانایی شما باشد.
شما هنوز هم می توانید از جهات مختلف حامی باشید. هنگامی که کسی اضطراب قابل توجهی را تجربه می کند، مفید است که به او اطمینان دهید که تصور کلی شما از او تغییر نکرده است. آنها هنوز همان شخص هستند؛ آنها فقط از یک مشکل موقتی رنج می برند که از کنترل خارج شده است. تا آنجا که ممکن است، می توانید با مشارکت یا تشویق علایق و سرگرمی های خود به شخص کمک کنید تا با جنبه های مثبت هویت خود ارتباط برقرار کند.
گاهی اوقات، افرادی که مشکلات مزمن اضطرابی دارند، علاقه ای به تغییر ندارند. به عنوان مثال، شما ممکن است با فردی که دچار آگورافوبیا یا اختلال خوردن است دوست باشید، اما وضعیت آنها طولانی مدت و پایدار است و با شرایط مشکلی ندارند. در این موارد، می توانید آن شخص را بپذیرید تا احساس منزوی شدن نکند. واقعیت این است که در مورد محدودیت های خود بدون شرمساری بیش از حد یا اصرار نکردن بر این که باید عادی شوند، اغلب بهترین استراتژی برای کاهش اضطراب است.
7. برای کمک به کاهش استرس ، مراقب خودتان نیز باشید
در کمک به کاهش اضطراب در دیگران، تشخیص دهید که هدف شما کمک است، نه درمان شخص یا رهایی او از اضطراب. مسئولیت پذیری بیش از حد در واقع علامت اضطراب است، بنابراین مطمئن شوید که خودتان در این دام نمی افتید.
