گروهی از اعصاب که تقریباً در تمام طول آن در داخل ستون فقرات قرار دارند، نخاع را تشکیل می دهند. ستون فقرات به عنوان بخشی از سیستم عصبی مرکزی، نقش مهمی در انتقال پیام از مغز به بقیه بدن دارد. فشرده شدن نخاع می تواند به آن آسیب برساند. علائم حاصله در مجموع به عنوان آسیب حاد نخاعی شناخته می شوند.
گاهی اوقات آسیب حاد نخاعی با سایر بیماری ها اشتباه گرفته می شود. به عنوان مثال، رادیکولوپاتی می تواند علائم مشابهی ایجاد کند. با این حال، در حالی که میلوپاتی ناشی از فشردگی خود نخاع است، رادیکولوپاتی ناشی از فشرده سازی ریشه های عصبی است که از آن خارج می شوند. به دلیل نامهای مشابه، افراد ممکن است میوپاتی را با میلوپاتی اشتباه بگیرند. با این حال، میوپاتی یک اختلال عضلانی کاملا نامرتبط است.
ستون فقرات سه سطح دارد. ستون فقرات گردنی در گردن، ستون فقرات کمری در قسمت پایین کمر قرار دارد و ستون فقرات سینه ای سطح بین آنها در ناحیه تنه است. سطحی که در آن فشرده سازی بند ناف رخ می دهد، نوع میلوپاتی را تعیین می کند.
میلوپاتی همچنین می تواند ماهیت مزمن یا حاد داشته باشد. آسیب حاد نخاعی مزمن با گذشت زمان، معمولاً به دلیل فرآیندهای دژنراتیو مرتبط با افزایش سن ایجاد می شود. آسیب حاد نخاعی به طور ناگهانی رخ می دهد.
2. شیوع
برخی از انواع میلوپاتی شایع تر از سایرین هستند. از آنجایی که نخاع در اکثر افراد به قسمت بالایی ستون فقرات کمری ختم می شود، آسیب حاد نخاعی کمری بسیار نادر است. شایع ترین نوع آسیب حاد نخاعی، میلوپاتی دهانه رحم و پس از آن میلوپاتی قفسه سینه است.
آسیب حاد نخاعی دهانه رحم معمولاً دژنراتیو است و این تنوع تخمین زده می شود 41 تا 605 میلیون نفر در آمریکای شمالی را تحت تاثیر قرار دهد. افراد بالای 50 سال بیشتر در معرض ابتلا به آسیب حاد نخاعی هستند، به خصوص اگر دژنراتیو باشد.
میلوپاتی حاد ممکن است به دلیل آسیب یا عفونت رخ دهد. ضربه ناگهانی به استخوان های ستون فقرات می تواند باعث شکستگی های فشاری مهره ها یا قطعات استخوانی شود که به نخاع فشار وارد می کند. عفونت میتواند باعث تورم بافتهای اطراف نخاع شود و با باریک کردن فضای نخاع که سوراخ نخاعی نامیده میشود، به آن فشار وارد کند.
میلوپاتی مزمن ممکن است به دلیل تنگی کانال نخاعی رخ دهد، که باریک شدن سوراخ نخاعی در طول زمان است. شایع ترین علل تنگی روزنه نخاعی شامل فتق دیسک و تشکیل استئوفیت است. دیسکها ساختارهای سخت اما انعطافپذیری بین مهرهها هستند و فتق زمانی اتفاق می افتد که آسیب به لایه سخت و بیرونی اجازه میدهد لایه داخلی نرم به بیرون نشت کند. به استئوفیت ها خار استخوانی نیز گفته می شود و زمانی ایجاد می شود که استخوان ها به هم ساییده شوند زیرا بالشتک کافی بین مهره ها وجود ندارد.
4. علائم
علائم میلوپاتی بسته به سطحی که فشرده سازی در آن رخ می دهد ممکن است متفاوت باشد. ممکن است درد در پشت یا گردن خود احساس کنید. همچنین ممکن است علائم ضعف، بی حسی و گزگز در بازوها یا پاهای خود را تجربه کنید. میلوپاتی دهانه رحم به احتمال زیاد علائمی را در بازوهای شما ایجاد می کند، در حالی که علائم اندام تحتانی ممکن است ناشی از فشرده سازی در سطح پایین تر باشد.
از آنجایی که فشردگی طناب نخاعی میتواند سیگنالهای عصبی مغز را مختل کند، آسیب حاد نخاعی همچنین میتواند باعث نقص در عملکردهای ارادی و غیرارادی شود. به عنوان مثال، ممکن است مشکل در راه رفتن، مشکلات در مهارت های حرکتی ظریف و مشکلات هماهنگی و تعادل را تجربه کنید. رفلکس ها ممکن است غیر طبیعی یا افزایش یابد، در حالی که کنترل روده و مثانه ممکن است کاهش یابد.
5. عوامل خطر
برخی از شرایط پزشکی زمینهای میتوانند باعث آسیب حاد نخاعی شوند یا در ایجاد آن نقش داشته باشند. به عنوان مثال، آرتریت روماتوئید می تواند با حمله به بافت های مفاصل بین مهره ای باعث فشردگی نخاع شود. دیابت همچنین می تواند به میلوپاتی کمک کند و تومورها می توانند بر نخاع فشار وارد کنند.
از آنجایی که میلوپاتی اغلب ماهیتی مزمن دارد، خطر ابتلا به آن با افزایش سن افزایش می یابد. پیری همچنین به سایر شرایط دژنراتیو که می تواند باعث آسیب حاد نخاعی مانند آرتریت شود کمک می کند. این باعث کاهش فضای مفصلی بین مهره ها می شود که می تواند منجر به تشکیل استئوفیت شود.
6. تشخیص
پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای اندازه گیری عملکرد عصبی در بازوها و پاهای شما انجام دهد. این ایده ای از چگونگی ارتباط سیگنال ها بین مغز و اندام های شما را ارائه می دهد. اسکن MRI به پزشک اجازه می دهد تا بافت های نرم نخاع را مشاهده کند. این به یک ابزار حیاتی در تشخیص میلوپاتی تبدیل شده است، اما همه نمی توانند آن را داشته باشند.
اگر نمی توانید MRI انجام دهید، پزشک ممکن است به جای آن میلوگرافی انجام دهد. این می تواند ناهنجاری های نخاعی را با تزریق ماده حاجب و گرفتن اسکن با استفاده از فلوروسکوپی، که یک اشعه ایکس ویژه است که به پزشک اجازه می دهد تصاویر را در زمان واقعی مشاهده کند، آشکار کند. اشعه ایکس فیلم ساده و آزمایش سی تی ممکن است در شناسایی استئوفیت ها یا سایر ناهنجاری های استخوانی مفید باشد. پزشک شما همچنین یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و از شما سوالاتی در مورد علائم شما می پرسد.
پزشک شما ممکن است در ابتدا درمان های غیرجراحی را برای آسیب حاد نخاعی شما توصیه کند. اینها ممکن است شامل داروهایی برای تسکین درد و کاهش التهاب باشد که ممکن است به علائم شما کمک کند. فیزیوتراپی ممکن است با پرداختن به علت مستقیم میلوپاتی، تجویز فعالیتهای کششی و تقویتی خاص و درمان تمایل فرد به حرکت، به تسکین درد و علائم کمک کند. بریس یکی دیگر از گزینه های درمانی است.
اگر درمان های محافظه کارانه مانند این ها ناموفق باشد یا میلوپاتی شما پیشرفته باشد، ممکن است پزشک جراحی را برای تسکین فشار توصیه کند. همجوشی ستون فقرات ممکن است با رفع فشار انجام شود تا حرکت مهره های آسیب دیده کاهش یابد. لامینوپلاستی برای افزایش فضای داخل کانال و از بین بردن فشار روی بند ناف انجام می شود.
8. عوارض
آسیب حاد نخاعی فی نفسه یک بیماری نیست بلکه مجموعه ای از علائم است. بنابراین، واقعاً نمی توان گفت که باعث ایجاد عوارض می شود، اگرچه ممکن است عارضه بیماری دیگری باشد. با این حال، درمان میلوپاتی، به ویژه جراحی، می تواند عوارض داشته باشد.
خطرات جراحی ستون فقرات شامل پاره شدن کیسه بافت محافظ اطراف نخاع، آسیب به اعصاب و عفونت است. هر چه روش نخاعی تهاجمی کمتر باشد، خطر عوارض کمتر است. در حالی که جراحی فیوژن ستون فقرات ممکن است منجر به کاهش انعطاف پذیری شود، لامینوپلاستی ممکن است توانایی شما را برای حرکت حفظ کند.
9. مدیریت
بهبودی کامل از آسیب حاد نخاعی بسته به علت زمینه ای ممکن است. به عنوان مثال، یک دوره آنتی بیوتیک ممکن است در رفع عفونت زمینه ای موفقیت آمیز باشد. اکثر بیماران بهبود قابل توجهی را از لامینوپلاستی یا فیوژن ستون فقرات گزارش می کنند.
بسته به میزان آسیب، ممکن است نتوان به طور کامل علائم میلوپاتی را برطرف کرد. با این حال، ممکن است بتوان علائم را با داروها، درمان سرد و گرم، ورزش و تغییر سبک زندگی مدیریت کرد.
گاهی اوقات برداشتن فشار از نخاع برای تسکین علائم میلوپاتی کافی است. تشخیص و درمان زود هنگام برای جلوگیری از پیشرفت آسیب مهم است. این شانس بهتری برای وضوح کامل ارائه می دهد.
اگر آسیب نخاع گسترده و دائمی باشد، ممکن است نتوان علائم آسیب حاد نخاعی را معکوس کرد. در این صورت، بهترین چیزی که می توانید به آن امیدوار باشید مدیریت علائم و جلوگیری از پیشرفت بیشتر آنها است.
سخن آخر
ما در این مقاله تلاش کردیم که شما را با آسیب حاد نخاعی آشنا کنیم. امیدواریم که اطلاعات مورد نیاز خود را با خواندن این مقاله به دست آورده باشید.