میلوپاتی یا آسیب حاد نخاعی چیست؟
گروهی از اعصاب که تقریباً در تمام طول آن در داخل ستون فقرات قرار دارند، نخاع را تشکیل می دهند. ستون فقرات به عنوان بخشی از سیستم عصبی مرکزی، نقش مهمی در انتقال پیام از مغز به بقیه بدن دارد. فشرده شدن نخاع می تواند به آن آسیب برساند. علائم حاصله در مجموع به عنوان آسیب حاد نخاعی شناخته می شوند.
گاهی اوقات آسیب حاد نخاعی با سایر بیماری ها اشتباه گرفته می شود. به عنوان مثال، رادیکولوپاتی می تواند علائم مشابهی ایجاد کند. با این حال، در حالی که میلوپاتی ناشی از فشردگی خود نخاع است، رادیکولوپاتی ناشی از فشرده سازی ریشه های عصبی است که از آن خارج می شوند. به دلیل نام‌های مشابه، افراد ممکن است میوپاتی را با میلوپاتی اشتباه بگیرند. با این حال، میوپاتی یک اختلال عضلانی کاملا نامرتبط است.
همراه کاملیما باشید.
1. انواع
ستون فقرات سه سطح دارد. ستون فقرات گردنی در گردن، ستون فقرات کمری در قسمت پایین کمر قرار دارد و ستون فقرات سینه ای سطح بین آنها در ناحیه تنه است. سطحی که در آن فشرده سازی بند ناف رخ می دهد، نوع میلوپاتی را تعیین می کند.
میلوپاتی همچنین می تواند ماهیت مزمن یا حاد داشته باشد. آسیب حاد نخاعی مزمن با گذشت زمان، معمولاً به دلیل فرآیندهای دژنراتیو مرتبط با افزایش سن ایجاد می شود. آسیب حاد نخاعی به طور ناگهانی رخ می دهد.
2. شیوع
برخی از انواع میلوپاتی شایع تر از سایرین هستند. از آنجایی که نخاع در اکثر افراد به قسمت بالایی ستون فقرات کمری ختم می شود، آسیب حاد نخاعی کمری بسیار نادر است. شایع ترین نوع آسیب حاد نخاعی، میلوپاتی دهانه رحم و پس از آن میلوپاتی قفسه سینه است.
آسیب حاد نخاعی دهانه رحم معمولاً دژنراتیو است و این تنوع تخمین زده می شود 41 تا 605 میلیون نفر در آمریکای شمالی را تحت تاثیر قرار دهد. افراد بالای 50 سال بیشتر در معرض ابتلا به آسیب حاد نخاعی هستند، به خصوص اگر دژنراتیو باشد.
بورسیت چیست؟ این 10 علائم ثابت می کند که شما به التهاب بورس مبتلا شده اید!
3. علل
میلوپاتی حاد ممکن است به دلیل آسیب یا عفونت رخ دهد. ضربه ناگهانی به استخوان های ستون فقرات می تواند باعث شکستگی های فشاری مهره ها یا قطعات استخوانی شود که به نخاع فشار وارد می کند. عفونت می‌تواند باعث تورم بافت‌های اطراف نخاع شود و با باریک کردن فضای نخاع که سوراخ نخاعی نامیده می‌شود، به آن فشار وارد کند.
میلوپاتی مزمن ممکن است به دلیل تنگی کانال نخاعی رخ دهد، که باریک شدن سوراخ نخاعی در طول زمان است. شایع ترین علل تنگی روزنه نخاعی شامل فتق دیسک و تشکیل استئوفیت است. دیسک‌ها ساختارهای سخت اما انعطاف‌پذیری بین مهره‌ها هستند و فتق زمانی اتفاق می افتد که آسیب به لایه سخت و بیرونی اجازه می‌دهد لایه داخلی نرم به بیرون نشت کند. به استئوفیت ها خار استخوانی نیز گفته می شود و زمانی ایجاد می شود که استخوان ها به هم ساییده شوند زیرا بالشتک کافی بین مهره ها وجود ندارد.
4. علائم
علائم میلوپاتی بسته به سطحی که فشرده سازی در آن رخ می دهد ممکن است متفاوت باشد. ممکن است درد در پشت یا گردن خود احساس کنید. همچنین ممکن است علائم ضعف، بی حسی و گزگز در بازوها یا پاهای خود را تجربه کنید. میلوپاتی دهانه رحم به احتمال زیاد علائمی را در بازوهای شما ایجاد می کند، در حالی که علائم اندام تحتانی ممکن است ناشی از فشرده سازی در سطح پایین تر باشد.
از آنجایی که فشردگی طناب نخاعی می‌تواند سیگنال‌های عصبی مغز را مختل کند، آسیب حاد نخاعی همچنین می‌تواند باعث نقص در عملکردهای ارادی و غیرارادی شود. به عنوان مثال، ممکن است مشکل در راه رفتن، مشکلات در مهارت های حرکتی ظریف و مشکلات هماهنگی و تعادل را تجربه کنید. رفلکس ها ممکن است غیر طبیعی یا افزایش یابد، در حالی که کنترل روده و مثانه ممکن است کاهش یابد.
5. عوامل خطر
برخی از شرایط پزشکی زمینه‌ای می‌توانند باعث آسیب حاد نخاعی شوند یا در ایجاد آن نقش داشته باشند. به عنوان مثال، آرتریت روماتوئید می تواند با حمله به بافت های مفاصل بین مهره ای باعث فشردگی نخاع شود. دیابت همچنین می تواند به میلوپاتی کمک کند و تومورها می توانند بر نخاع فشار وارد کنند.
از آنجایی که میلوپاتی اغلب ماهیتی مزمن دارد، خطر ابتلا به آن با افزایش سن افزایش می یابد. پیری همچنین به سایر شرایط دژنراتیو که می تواند باعث آسیب حاد نخاعی مانند آرتریت شود کمک می کند. این باعث کاهش فضای مفصلی بین مهره ها می شود که می تواند منجر به تشکیل استئوفیت شود.
6. تشخیص
پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای اندازه گیری عملکرد عصبی در بازوها و پاهای شما انجام دهد. این ایده ای از چگونگی ارتباط سیگنال ها بین مغز و اندام های شما را ارائه می دهد. اسکن MRI به پزشک اجازه می دهد تا بافت های نرم نخاع را مشاهده کند. این به یک ابزار حیاتی در تشخیص میلوپاتی تبدیل شده است، اما همه نمی توانند آن را داشته باشند.
اگر نمی توانید MRI انجام دهید، پزشک ممکن است به جای آن میلوگرافی انجام دهد. این می تواند ناهنجاری های نخاعی را با تزریق ماده حاجب و گرفتن اسکن با استفاده از فلوروسکوپی، که یک اشعه ایکس ویژه است که به پزشک اجازه می دهد تصاویر را در زمان واقعی مشاهده کند، آشکار کند. اشعه ایکس فیلم ساده و آزمایش سی تی ممکن است در شناسایی استئوفیت ها یا سایر ناهنجاری های استخوانی مفید باشد. پزشک شما همچنین یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و از شما سوالاتی در مورد علائم شما می پرسد.
