رشد و پرورش درخت صنوبر
درختان صنوبر ( Populus spp) یک گونه درخت بومی که تقریباً در همه ایالت های اتحادیه یافت می شود، معمولاً در زیستگاه بومی خود بهتر رشد می کنند. درختان صنوبر وقتی در مناظر شهری و حومه‌ای کاشته می‌شوند، به دور از تفاوت‌های ظریف زیستگاه‌های بومی خود، خشک می‌شوند.
در این محیط‌های اصلاح‌شده، آنها درختانی کوتاه‌مدت و نامرتب با چوب‌های شکننده هستند که بسترهای مکرر ایجاد می‌کنند. انواع آشنای درخت صنوبر عبارتند از: صنوبر لرزان ، آسپن دندان بزرگ، چوب پنبه ای شرقی، صنوبر سفید، صنوبر سیاه و صنوبر لمباردی. همه اعضای یک جنس، این درختان صنوبر دارای چندین ویژگی مشترک هستند.
همراه کاملیما باشید.
درخت صنوبر آسپن
درختان صنوبر لرزان یکی از شناخته شده ترین درخت صنوبر هستند و دلیل خوبی هم دارند. پوست سفید چشمگیر، عادت عمودی قوی، و رنگ پاییزی باشکوه، زیبایی و جذابیت را به منظره می‌افزاید. پرورش دهندگان نباتات برای انتخاب ارقامی از آسپن لرزان که می توانند در برابر سختی های یک منظره مسکونی مقاومت کنند، کار کرده اند.
چندین رقم موجود است و زمانی که در مکان مناسب کاشته شوند، رشد می کنند. چوب پنبه شرقی یکی دیگر از صنوبرهای رایج است. درخت پنبه شرقی درختی عظیم که بیش از 100 فوت ارتفاع دارد، خاک مرطوب را تحمل می کند و اغلب در نزدیکی نهرها و رودخانه ها در زیستگاه بومی خود یافت می شود. چوب پنبه شرقی، مانند بسیاری از صنوبرها، انتخاب مناسبی برای مناظر شهری و حومه شهر نیست.
بررسی اجمالی
نام جنس: پوپولوس
نام متداول: چوب پنبه ای
نام های مشترک اضافی: آسپن لرزان، آسپن دندان بزرگ، آسپن اروپایی، چوب پنبه ای فریمونت، صنوبر سفید، صنوبر نقره ای، صنوبر سیاه، صنوبر لمباردی
نوع گیاه: درخت
سبک: قسمت خورشید
ارتفاع: 30 تا 100 فوت
عرض :20 تا 40 فوت
رنگ شاخ و برگ: سبز آبی
ویژگی های فصل: شاخ و برگ رنگارنگ پاییزی
تکثیر: قلمه/ساقه
محل کاشت درخت صنوبر
درختان صنوبر در آفتاب کامل یا نیمه سایه به خوبی رشد می کنند. این درخت حداقل به شش ساعت نور مستقیم خورشید در روز نیاز دارد تا ساختار شاخه ای قوی داشته باشد. صنوبرها به دلیل توانایی آنها برای رشد در طیف وسیعی از خاکها، از ماسه لومی گرفته تا رس، ارزشمند هستند. درخت صنوبر از آسپن های لرزان گرفته تا جنگل های پنبه ای شرقی، بهترین رشد را در زیستگاه های بومی خود دارند. خاک آشفته و شرایط رشد نامنظم در مناطق شهری و برون شهری برای آنها مناسب نیست. آنها معمولاً در مناطق مسکونی عمر کوتاهی دارند و آنهایی که برای چندین دهه زنده می مانند معمولا چوب ضعیفی دارند و اغلب شاخه ها و اندام ها را می ریزند.
نحوه و زمان کاشت درخت صنوبر
در فصل بهار به محض اینکه بتوان خاک را کار کرد، درخت صنوبر بکارید . یک گودال کاشت فقط چند اینچ بیشتر از ریشه درخت حفر کنید. هنگامی که درخت در سوراخ کاشت قرار می گیرد، قسمت بالای ریشه باید با درجه اطراف همسطح باشد. چاله کاشت را با خاک بومی پر کنید و حوضچه ای کم عمق در اطراف ناحیه ریشه ایجاد کنید. درخت را با تامین حدود 10 گالن آب هفته ای یک بار آبیاری کنید. آبیاری را در اولین فصل رشد به طور منظم ادامه دهید.
آشنایی با انواع درخت با رشد سریع برای داشتن یک باغ و باغچه زیبا
نکات مراقبت از درخت صنوبر
سبک
صنوبر در آفتاب کامل یا نیمه سایه بهترین رشد را دارد. محل کاشت را انتخاب کنید که حداقل شش ساعت در روز نور مستقیم خورشید را دریافت کند.
خاک و آب
صنوبر در شرایط خاکی بسیار متنوعی رشد می کند. در خاک رس شنی با زهکشی سریع و خاک رس با زهکشی کند رشد می کند . بیشتر صنوبرها در مناطقی که رطوبت معمولی دریافت می کنند بهترین رشد را دارند. برخی از انواع صنوبر طلسم خشکی را تحمل می کنند.
دما و رطوبت
ترجیحات دما و رطوبت برای درخت صنوبر بر اساس نوع متفاوت است. به عنوان مثال، آسپن های لرزان در گرما و رطوبت از بین می روند. آنها در مناطق خنک و کوهستانی در خانه هستند. از طرف دیگر چوب پنبه شرقی در گرما و رطوبت به خوبی رشد می کند و شرایط تابستانی شدید را تحمل می کند.
کود
درختان صنوبر نیازی به کوددهی ندارند. آنها خاک را برای مواد مغذی استخراج می کنند و بدون کود به سرعت رشد می کنند.
هرس
درختان صنوبر را در فصل بهار یا هر زمان که شاخه های مرده یا شکسته مشاهده شد هرس کنید. صنوبر درختی با درخت ضعیف، اغلب پس از طوفان شدید، شاخه ها و تمام اعضای بدن را می ریزد. یافتن چمن زیر درخت صنوبر پر از شاخه ها و شاخه ها در بهار پس از یک زمستان معمولی غیر معمول نیست.
آفات و مشکلات
خرگوش ها و گوزن ها اغلب درخت صنوبر جوان را جستجو می کنند . درختان جوان را با یک مانع توری سیمی، به ویژه در زمستان محافظت کنید. از آفات حشرات می توان به کرم خوار، شته، کاترپیلار و فلس اشاره کرد .
انواع مختلفی از درختان صنوبر نهال های قوی تولید می کنند که می توانند به سرعت تبدیل به یک مزاحم شوند. برای مقابله با درختان نهال برنامه ریزی داشته باشید. علف‌کش‌ها عموماً بی‌اثر هستند و اغلب به کشیدن دست نیاز است.
انواع درختان صنوبر
حدود 35 گونه درخت صنوبر وجود دارد، اما اکثر آنها در منظره خانه چندان مطلوب نیستند.
چوب پنبه شرقی
چوب پنبه شرقی ( Populus deltoides ) یک درخت بزرگ و سریع رشد است که معمولاً در کنار نهرها و سواحل رودخانه ها در محیط بومی خود یافت می شود. ارتفاع آن 100 فوت است و به عنوان صنوبر کارولینا یا صنوبر ساده نیز شناخته می شود. چوب پنبه شرقی هر بهار مقادیر زیادی بذر تولید می کند. دانه ها به موهای سفید ابریشمی چسبیده و توسط باد پراکنده می شوند. نهال‌های چوب پنبه‌ای شرقی که در حال بذرپاشی گسترده هستند، می‌توانند آزاردهنده باشند. مانند سایر اعضای خانواده صنوبر، چوب پنبه شرقی دارای چوب های شکننده است و اغلب شاخه ها را می ریزد. با انواع آفات و بیماری ها مواجه است. درخت خوبی برای مناظر شهری یا حومه شهر نیست.
آسپن اروپایی
آسیاب اروپایی ( Populus tremula ) مانند آسپن لرزان دارای برگهای قلب یا مثلثی شکل است که با کوچکترین نسیمی برق می زنند. دارای پوست خاکستری صاف است. به دنبال آسپن اروپایی بلند و باریک «Erecta» باشید. این انتخاب با ارتفاع 40 فوت و عرض 7 فوت بی ثمر است – دانه تولید نمی کند.
فرمونت کاتن وود
چوب پنبه ای فرمونت ( Populus fermontii ) که بومی غرب ایالات متحده است، در نزدیکی نهرها در زمین های بیابانی خشک رایج است. مانند سایر اعضای خانواده صنوبر، علف هرز است و در مناظر خانه کاربرد ندارد.
می خواهید باغتان برای تمام فصول زیبا و سبز بماند؟! پس درختان همیشه سبز را بشناسید!
آسپن لرزان
درواقع آسپن لرزان ( Populus tremuloides ) در مناطق خنک کوهستانی در خانه است. به خاطر رنگ زرد برجسته پاییزی، پوست سفید و برگ هایی که با کوچکترین نسیمی می لرزند شهرت دارد. در باغ به عنوان بادگیر سریع رشد می کند. گرما و رطوبت را تحمل نمی کند و در خاک هایی با زهکشی خوب رشد می کند . قد آن 40 تا 50 فوت و عرض آن 20 تا 30 فوت است.
صنوبر سفید
درخت صنوبر سفید ( Populus alba )، همچنین به عنوان صنوبر نقره ای شناخته می شود، یک معرفی اروپایی است که در برخی مناطق آمریکای شمالی که در آن علف های هرز یا مهاجم تلقی می شود، طبیعی شده است. چوب شکننده، بذرپاشی تهاجمی و ساختار ضعیف درخت، آن را به یک درخت منظره ضعیف تبدیل کرده است.
