همه چیز درباره ترس کودکان
والدین به فرزندان خود می آموزند که از خطرات خاص مانند آتش سوزی یا عبور از جاده بترسند و احتیاط کنند. در این موارد، اضطراب می تواند مفید باشد، زیرا به کودک در برابر آسیب کمک می کند. با این حال، کودکان می توانند از موقعیت ها یا اشیایی که بزرگسالان آن ها را تهدید کننده نمی دانند، بترسند.
منابع ترس ممکن است با بالغ شدن کودک تغییر کند. به عنوان مثال، ترس از تاریکی یا هیولاهای زیر تخت ممکن است جای خود را به ترس از سرقت یا خشونت بدهد. تاکتیک هایی که جواب نمی دهد شامل اذیت کردن کودک به دلیل ترسیدن یا مجبور کردن او به مواجهه با موقعیت های ترسناک است.
با جدی گرفتن احساسات خود، تشویق آن ها به صحبت در مورد نگرانی های خود، بیان حقایق و فرصتی برای مقابله با ترس کودکان با سرعت دلخواه و حمایت شما، به فرزند خود کمک کنید تا با ترس خود کنار بیایند.
در این مقاله درباره ترس کودکان ، عواملی که باعث ایجاد ترس در فرزندانتان می شود و راه های غلبه بر ترس بچه ها در سنین متفاوت، بیشتر توضیح خواهیم داد، پس همراه کاملیما باشید.
آیا ترس کودکان طبیعی است؟
طبیعی است که کودکان گاهی احساس ترس کنند. ترس احساسی است که می تواند به کودکان در احتیاط کمک کند. چیزهایی که جدید، بزرگ با صدای بلند یا متفاوت هستند در ابتدا ترسناک به نظر می رسند. والدین می توانند به کودکان کمک کنند، احساس امنیت و احساس آرامش دهند. ترس کودکان اصولا در تمامی سنین وجود دارد.
بچه ها از چه چیزی می ترسند؟
آنچه بچه ها از رشد با آن احساس ترس می کنند. برخی از ترس ها در سنین متفاوت و خاص، می تواند معمول و طبیعی باشد.
مثلا:
نوزادان احساس اضطراب غریبی می کنند. هنگامی که نوزادان در حدود 8-9 ماهگی هستند، می توانند چهره افرادی را که می شناسند تشخیص دهند. به همین دلیل است که چهره های جدید می توانند برای آن ها ترسناک به نظر برسند، حتی یک پرستار بچه یا بستگان جدید. آن ها ممکن است گریه کنند یا به والدین خود بچسبند تا احساس امنیت کنند. ترس کودکان ناشی از هر چیز کوچکی، می تواند باشد.
کودکان نوپا اضطراب جدایی را احساس می کنند. در فاصله زمانی بین 10 ماه تا 2 سال، بسیاری از کودکان نوپا از جدا شدن از والدین می ترسند. آن ها نمی خواهند والدین آن ها را در مهد کودک یا هنگام خواب ترک کنند. آن ها ممکن است گریه کنند، چسبیده و سعی کنند در کنار والدین خود بمانند. والدین سعی کنند، برای رفع ترس کودکان از هیچ کاری دریغ نکنند.
اگر کودک شما این علائم را دارد، دچار اضطراب جدایی است! راه های درمان ترس تنهایی
بچه های کوچک از چیزهای “تظاهر” می ترسند. کودکان 4 تا 6 ساله می توانند تصور و تظاهر کنند. اما آن ها همیشه نمی توانند بگویند چه چیزی واقعی است و چه چیزی واقعیت ندارد. از نظر آن ها، هیولاهای ترسناکی که تصور می کنند واقعی به نظر می رسند. آن ها از چیزی که ممکن است زیر تخت یا کمدشان باشد، می ترسند. بسیاری از تاریکی و هنگام خواب می ترسند. برخی از خواب های ترسناک می ترسند. ترس کودکان خردسال همچنین می تواند ناشی از صداهای بلند مانند رعد و برق و آتش بازی باشد.
بچه های بزرگ تر از خطرات و آسیب های جدی و واقعی زندگی می ترسند. وقتی بچه ها 7 ساله یا بزرگ تر هستند، هیولاهای زیر تخت نمی توانند آن ها را بترسانند (زیرا) می دانند که واقعی نیستند. در این سن، برخی از بچه ها از چیزهایی که ممکن است در زندگی واقعی رخ دهد، می ترسند. آن ها ممکن است ترس داشته باشند که یک “مرد بد” در خانه است. ترس کودکان در این سن ممکن است ناشی از بلایای طبیعی که در مورد آن ها می شنوند، باشد. آن ها ممکن است از صدمه دیدن یا از دست دادن یک عزیز بترسند. بچه های مدرسه نیز ممکن است در مورد کارهای مدرسه، نمرات یا سازگاری با دوستان احساس نگرانی کنند.
نوجوانان و جوانان هم ممکن است ترس اجتماعی داشته باشند. آن ها ممکن است در مورد ظاهر خود یا اینکه آیا با آن ها با محیط یا دیگران سازگاری دارند، مضطرب شوند. ممکن است قبل از ارائه گزارش در کلاس، شروع یک مدرسه جدید، امتحان بزرگ یا نقش آفرینی در یک بازی بزرگ، مضطرب باشند یا ترس داشته باشند.
ترس های رایج دوران کودکی
آنچه کودکان از آن می ترسند اغلب به سن و سطح رشد آنها بستگی دارد. ترس های رایج بر اساس سن عبارتند از:
نوزادان (0-2 ساله) معمولاً از غریبه ها، محیط های ناآشنا و صداهای بلند می ترسند.
کودکان نوپا (سن 2 تا 4 سال) ممکن است ترس های مربوط به تاریکی، رعد و برق، سایه ها، جدا شدن از والدین، تغییر در روال معمول، یا ترس های مربوط به تمرینات کوچک را بیان کنند (که بیشتر از آن چیزی است که فکر می کنید).
کودکان (5-7 ساله) تخیل فعال تری دارند. آنها اغلب از رویاهای بد، ناامید کردن والدین/معلمان و مریض شدن یا صدمه دیدن می ترسند. این اغلب زمانی است که بچه ها شروع به نگرانی در مورد هیولاهای داخل کمد یا زیر تخت خود می کنند.
کودکان بزرگتر (سن 7+) شروع به نگرانی در مورد چیزهایی فراتر از حلقه نزدیک خود می کنند. آنها ممکن است در مورد یک فاجعه طبیعی یا یک تیراندازی دسته جمعی یاد بگیرند و نگران باشند که در همان نزدیکی اتفاق بیفتد یا بر کسی که دوستش دارند تأثیر بگذارد. آنها نگران از دست دادن (مثلاً مرگ والدین یا پدربزرگ یا مادربزرگ)، تهدیدات احتمالی ناشی از چیزهای واقعی مانند عنکبوت، مار یا سقوط، و تهدیدات خیالی از جانب چیزهایی مانند جادوگران، ارواح یا خون آشام ها هستند.
ترس کودکان دبستانی
با یادگیری بیشتر کودک در مورد جهان، لیست چیزهایی که از آن ها می ترسند تمایل به افزایش دارد. برخی از ترس ها واقعی و برخی دیگر خیالی هستند. ترس های رایج شامل ترس از تاریکی، سرقت، جنگ، مرگ، جدایی یا طلاق والدین و موجودات ماوراءالطبیعه (مانند ارواح و هیولا) است.
توصیه هایی برای کمک به فرزند شما عبارتند از:
-
به فرزند خود اطلاع دهید که ترس های او را جدی می گیرید
-
در مورد موضوعاتی مانند مرگ یا جنگ به فرزند خود اطلاعات واقعی بدهید و به او اطمینان دهید که مایل هستید به هر سوالی که او می پرسد، پاسخ دهید
-
ترس کودکان را با تشویق کردن برای جنگیدن با هدف ترس خود، همراهی کنید. مانند سگ ها، قدم به قدم با سرعت خود مقابله کند. به عنوان مثال، شاید با تصاویر شروع کنید، سپس یک سگ بسیار کوچک و ملایم را که بسته است امتحان کنید، بنابراین کودک تصمیم می گیرد که چقدر به او نزدیک شود
-
به فرزند خود اجازه دهید کمی کنترل داشته باشد. به عنوان مثال، اگر از مزاحمان می ترسند، بستن و قفل کردن پنجره اتاق خواب خود را یکی از وظایف شبانه خود قرار دهید و از ترس کودکان خود جلوگیری کنید
-
برنامه ها و مراسم روزمره به کودک، احساس ثبات و امنیت می دهد و ممکن است اضطراب عمومی و ترس کودکان را کاهش دهد
باید و نباید ها برای مقابله با ترس کودکان
1. وانمود به نترسیدن از چیز هایی که می ترسید، نکنید. کودکان برای دروغ گفتن بزرگسالان رادار دارند و زود متوجه می شوند، این باعث ترس بیشتر آن ها می شود. بهتر است به کودکی بگویید که یک ترس احمقانه دارید و روی آن کار می کنید.
با ترس های خود کنار بیایید والدین بیش از حد ترسو، فرزندی بیش از حد ترسو تربیت خواهند کرد و ترس کودکان را افزایش می دهند. اگر از سگ، ارتفاع، ارواح و غیره وحشت دارید، اگر فرزند شما بداند مشکلی به وجود نمی آید، اما اگر می دانید که یک ترس غیرمنطقی دارید که شما را محدود می کند، به خودتان و همچنین به فرزند خود مدیون هستید که سعی کنید تا اندازه آن را کاهش دهید. یک مشاور بهداشت روانی می تواند حمایت و راهنمایی مهمی برای این کار به شما ارائه دهد.
2. سعی نکنید از ترس غیرمنطقی با فرزند خود صحبت کنید. بچه ها (بزرگسالان نیز) نمی توانند با چیزهایی که برای شروع منطقی نیستند، حداقل در ابتدا، استدلال کنند. هنگامی که واکنش هراس شروع شد، با یک بحث منطقی به نتیجه نخواهید رسید.
تشخیص دهید که ترس کودکان شما واقعی است، حتی اگر فکر می کنید این غیرمنطقی است. با تشخیص ترس، احساسات فرزند خود را تأیید کنید. این به او می گوید که شما در کنار او هستید و می خواهید به او کمک کنید. همین امر به تنهایی اضطراب او را پایین می آورد و ترس کودکان را کاهش می دهد.
تحقیق و نکات موضوع روانشناسی کودک و نوجوان چیست و چرا در زندگی اهمیت دارد؟
3. هرگز به خاطر ترس کودکان خود، آن ها را تحقیر نکنید. تحقیر کردن کودک فقط باعث شرمساری و ایجاد مشکل بر مشکل قبلی می شود. این مهم است که والدین ترس ها را به عنوان یک فرصت مهم برای آموزش و نه به عنوان یک نقص شخصیتی ببینند.
بر نقاط قوت فرزند خود تأکید کنید. چیزهای دیگری را که قبلا از آن ها می ترسید اما می شود به آن ها یادآوری کرد، یادآوری کنید. به او اطلاع دهید که فکر می کنید به اندازه کافی قوی است که بتواند از عهده آن برآید و به همین راحتی ترس کودکان خود را فروکش کنید.
4- از کودک فاصله نگیرید. تنبیه کودک به دلیل ترس با دور شدن یا منزوی کردن او در اتاق، وحشت او را افزایش می دهد و ترس کودک را ده برابر خواهد کرد. همیشه به یاد داشته باشید، برای از بین بردن ترس کودکان و یا اضطراب آن ها، بهترین راه آرامش دادت به آن ها است.
لمس اطمینان بخشی را ارائه دهید . هنگامی که ترس های یک کودک کوچک فعال می شود، کلمات به تنهایی برای آرامش او کافی نخواهند بود. به آرامی او را نزدیک کنید یا دست او را بگیرید. تماس فیزیکی به کودک می گوید که شما از او محافظت می کنید. حضور آرام شما نشان می دهد که هر چیزی که ترسناک است قابل کنترل است.
5. اگر مطمئن هستید که به کودک آسیبی نمی رسد برای اطمینان دادن، عجله نکنید. پاسخ بیش از حد از طرف شما دو پیامد ناخواسته اما ناخوشایند خواهد داشت: اگر وحشت کنید، کودک معتقد است که چیزی برای ترسیدن دارد. اگر با در آغوش کشیدن، کلمات و سر و صدای زیاد واکنش نشان دهید، او می آموزد که یک راه مطمئن برای جلب توجه شما این است که با ترس رفتار کند. بدون افراط و تفریط برای ترس کودکان خود، از آن ها حمایت کنید. با انجام این کار کودک فقط می تواند بیاموزد که چگونه بر ترس ها تسلط داشته باشد.
