نشانه های یک خودشیفتگی پنهان
اصطلاح خودشیفته برای توصیف افرادی که ویژگی‌های بیرونی معمولی اختلال شخصیت خودشیفته را نشان می‌دهند، که شامل نیاز دائمی به توجه، لاف زدن مداوم و تصویری بزرگ از خود می‌شود، بسیار رایج است. با این حال، واقعیت این است که برخی از افراد می توانند ویژگی های NPD را بدون اینکه کسی متوجه شود، داشته باشند. این افراد ممکن است چیزی باشند که به عنوان یک “خود شیفته پنهان” شناخته می شود.
در حوزه روانشناسی، هر نوع رفتاری می تواند آشکار یا پنهان باشد. این حتی در مورد خودشیفتگی هم صادق است. خودشیفتگان آشکار را به راحتی می توان تشخیص داد، زیرا آنها تمایل دارند که خود بزرگ بینی، پرخاشگر، استثمارگر و با صدای بلند در مورد نیازهای خود به توجه باشند. از طرف دیگر، خودشیفته‌های پنهان، خجالتی، حساس و ناامن هستند. با این حال، هر دو تیپ ویژگی های شخصیتی اصلی یکسانی دارند. Very Well Mind این را به بهترین شکل توضیح می دهد: تفاوت مانند گوش دادن به آهنگی در حالت انفجار کامل در مقابل بسیار کم است. آهنگ به همان شکل باقی می ماند. این فقط حجم است که تغییر می کند.
همراه کاملیما باشید.
1. تعریف خودشیفتگی
از نظر سلامت روان بالینی، فردی برای دریافت تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته باید مجموعه‌ای از معیارهای خاص را داشته باشد. با این حال، خودشیفته‌ها به طور کلی با احساس بزرگی از خود، همدلی کمی و تشنگی برای تحسین و اطمینان عمل می‌کنند. آنها همچنین اغلب درگیر قدرت و موفقیت هستند و هیچ ابایی در مورد استفاده از دیگران برای رسیدن به خواسته خود ندارند. این صرف نظر از اینکه یک خودشیفته در کجای طیف قرار می گیرد، صادق است.
با این حال، اگرچه افراد برای تشخیص خودشیفتگی پنهان – که به عنوان خودشیفتگی بیش از حد حساس، کمد یا آسیب پذیر نیز شناخته می شود – باید معیارهای خاصی را رعایت کنند – تشخیص آن ممکن است دشوار باشد. خودشیفته پنهان ساکت تر و عموماً دوستانه تر از همتایان آشکار خود هستند. اگر مشکوک هستید که با یک خودشیفته پنهان سروکار دارید، برخی از ویژگی ها و الگوهای کلی وجود دارد که باید در تعاملات روزمره به دنبال آنها باشید.
2. طبیعت خجالتی یا منزوی
تمایز اصلی بین خودشیفتگی آشکار و خودشیفتگی تبدیلی، درونگرایی است. افراد خودشیفته کمد در طبیعت خجالتی و فرومایه به نظر می رسند. با این حال، بر خلاف سایر افراد درونگرا – که دچار اضطراب اجتماعی می شوند و موقعیت های اجتماعی را استرس زا یا تحریک کننده می دانند – خودشیفتگان پنهان به دلیل احساس عمیق ناامنی شان کناره گیری می شوند، که ویژگی مشترک همه اشکال اختلال شخصیت خودشیفتگی است.
خودشیفته‌های آسیب‌پذیر ترجیح می‌دهند از تعاملات اجتماعی و درگیر شدن با دیگران به دلیل ترس عمیقی که گفته می‌شود عیب‌ها یا شکست‌های شخصی را آشکار کند، اجتناب کنند. آنها صادقانه معتقدند که با افشای عمیق ترین احساسات و ترس های خود، توهم شخصی برتری خود را از بین می برند. برای کاهش احتمال قرار گرفتن در معرض، آنها به شدت حلقه های اجتماعی خود را محدود می کنند. مانند خودشیفته‌های آشکار، خودشیفته‌های کمد از روابط و موقعیت‌هایی که برای خودشان سود مشخصی ندارد، اجتناب می‌کنند.
حملات اضطراب چه علائمی دارد؟ تا به حال اصطلاح حمله پانیک به گوشتان خورده است؟
3. خود جذبی
مانند خودشیفته‌های آشکار، خودشیفته‌های پنهان نیز افرادی خود شیفته هستند. هنگام تعامل با دیگران، آنها معمولاً بلافاصله تصمیم می گیرند که آیا گفتگو به آنها علاقه دارد یا خیر. اگر آنها تصمیم بگیرند که اینطور نیست، معمولاً طرف مقابل را تنظیم می کنند و عادت های بی ادبانه ای مانند پیمایش تلفن خود، بی قراری با دستان خود یا آه کشیدن مستقیم و چرخاندن چشمان خود را درگیر می کنند.
خودشیفته های کمد همیشه مشتاق هستند که مکالمه را به خودشان تغییر دهند. در مکان هایی از مکالمه که افراد معمولاً سؤالی می‌پرسند یا توضیح بیشتری می‌دهند، خودشیفته‌های پنهان موضوع را به چیزی که می‌خواهند درباره آن صحبت کنند تغییر می‌دهند. در ذهن آنها، حتی مسائل پیش پا افتاده، مانند آنچه که شب قبل برای شام خورده اند، بر سایر موضوعات گفتگو غلبه می کند.
4. خود اهمیتی منفعل
خودشیفتگی آشکار در مورد تصویر بزرگ خود از خود با صدای بلند صحبت می کند و به دیگران می گوید که چقدر عالی است. از سوی دیگر، خودشیفتگان پنهان رویکرد متفاوتی را در پیش می گیرند. خودشیفتگان کمد به اندازه همتایان پرخاشگر خود میل به تحسین و تمجید دارند، اما برای رسیدن به همان هدف نهایی از رویکرد نرم تری استفاده می کنند.
خودشیفته‌های کمد ممکن است از تعارف پشت سر برای تحقیر دیگران استفاده کنند، بدون اینکه به نظر برسند که این همان کاری است که آنها انجام می‌دهند. آنها ممکن است خود را کوچک جلوه دهند تا دیگران را به مخالفت تشویق کنند و دستاوردهایشان را کم اهمیت جلوه دهند تا مردم با گفتن اینکه چقدر موفق و با استعداد هستند به آنها اطمینان دهند. خودشیفته‌های کمد دائماً در جستجوی اطمینان در مورد مهارت‌ها، استعدادها و دستاوردهای خود هستند – تاکتیکی که برای تغذیه احساس اهمیت خود استفاده می‌کنند.
5. رفتار منفعل-تهاجمی
خودشیفته ها ممکن است به دو دلیل اصلی رفتار منفعلانه-پرخاشگرانه داشته باشند: آنها می‌خواهند با افرادی که احساس می‌کنند به آنها «ظلم شده‌اند» برخورد کنند، یا این باور ریشه‌ای دارند که حق دارند هر کاری را که می‌خواهند انجام دهند. پرخاشگری منفعل در بهترین حالت دستکاری است، و در حالی که اکثر مردم احتمالاً در یک نقطه از این تاکتیک استفاده کرده اند، خودشیفته ها تقریباً به طور روزانه از آن استفاده می کنند.
پرخاشگری منفعل می تواند به روش های مختلفی رخ دهد. به عنوان مثال، افراد ممکن است با یک دوست یا یکی از عزیزانشان رفتاری بی سر و صدا داشته باشند، زمانی که همه چیز مطابق با آنها پیش نمی رود. آنها ممکن است دوستی یا کاری شخص دیگری را خراب کنند یا توهین ها را به عنوان شوخی در نظر بگیرند. یک تاکتیک بسیار رایج این است که بازی سرزنش را انجام دهید تا دیگران در مورد یک موقعیت خاص احساس بدی داشته باشند. آنها همچنین ممکن است سعی کنند دیگران را برای انجام کاری که می‌خواهند شرمنده کنند یا سردرگمی ایجاد کنند تا دیگران خودشان را حدس بزنند.
6. سرزنش و شرمساری
خودشیفته ها عاشق بازی در نقش قربانی هستند. خودشیفته های ظاهری و کمد از سرزنش و شرم استفاده می کنند تا موقعیت خود را در بین دیگران بالا ببرند و کنترل خود را در روابط حفظ کنند. با این حال، در حالی که خودشیفته آشکار به صورت ظاهری دیگران را مورد انتقاد قرار می دهد و آنها را تحقیر می کند، خودشیفته پنهان از رویکرد بسیار ملایم تری استفاده می کند. خودشیفته پنهان شما را سرزنش یا شرمنده نمی کند. در عوض او به شما می‌گوید که چرا چیزی تقصیر شماست، اما سپس با گفتن «تقصیر شما نیست» با خودش مخالفت می‌کند.
بسیاری از خودشیفتگان پنهان تا آنجا پیش می روند که با ادعای اینکه اعمال شخص دیگری به آنها صدمه می زند، خود را قربانی می کنند. این غیر معمول نیست که یک خودشیفته پنهان برای مدت طولانی کینه توزی داشته باشد. هدف نهایی هر دو شرمساری و کینه توزی دو چیز است: دریافت اطمینان و تمجید و ایجاد احساس کوچکی در طرف مقابل. خودشیفته کمد به جای اینکه ببخشد، فقط به دنبال فرصتی ایده آل برای بد جلوه دادن طرف مقابل می گردد.
اختلال چند شخصیتی چیست؟ کلیک کن تا همه چیز را درباره چند شخصیته بودن بدانی!
7. ایجاد سردرگمی
خودشیفته ها، چه آشکار و چه پنهان، تمایل دارند واقعیت را به نفع خود تحریف کنند. یکی از تاکتیک‌هایی که خودشیفته‌ها معمولاً به کار می‌گیرند، ایجاد سردرگمی در مورد رویدادهایی است که ممکن است به نفع آنها نبوده باشد. برای مثال، اگر بخواهند کسی نسبت به رفتار خود احساس بدی داشته باشد، ممکن است سرزنش یا شرمنده نشوند، بلکه باعث می‌شوند که «متخلف» درک خود از حادثه مورد نظر را زیر سوال ببرد.
خودشیفته ها برای حفظ کنترل، سردرگمی ایجاد می کنند. آنها با ایجاد سردرگمی، خود را به “طرف مطمئنی که همه پاسخ ها و وضوح دارد” ارتقا می دهند. همانطور که طرف های دیگر شروع به حدس زدن خود می کنند، خودشیفته می تواند از این فرصت برای دستکاری و استثمار بیشتر آنها استفاده کند.
8. حساسیت به انتقاد
خودشیفتگان پنهان که نباید با افراد حساس اشتباه گرفته شوند، نسبت به انتقاد بسیار حساس هستند، از این رو اصطلاح «خودشیفتگی بیش از حد حساس» به آن داده می‌شود. تفاوت بین افراد حساس و خودشیفته اساس واکنش به انتقاد است. در حالی که افراد حساس ممکن است به انتقاد با خجالت یا عذرخواهی پاسخ دهند، خودشیفته ها با خشم پاسخ می دهند.
خودشیفته ها نمی توانند انتقاد را تحمل کنند زیرا به معنای واقعی کلمه نمی توانند باور کنند که شخص دیگری استعداد یا ارزش آنها را زیر سوال می برد. آنها از این فکر خشمگین می شوند که شخص دیگری آنها را چیزی کمتر از کامل می بیند. خودشیفته‌های کمد ممکن است فوراً وارد عمل نشوند، اما از تاکتیک‌های منفعل-تهاجمی برای مقابله با رویارویی استفاده می‌کنند.
9. غفلت عاطفی
خودشیفته ها فاقد همدلی هستند. این یک ویژگی مشترک در کل طیف NPD است و نه فقط خودشیفتگی آشکار. خودشیفتگان آشکار و پنهان توانایی ایجاد و حفظ پیوندهای عاطفی با دیگران را ندارند. این تا حد زیادی به این دلیل است که آنها زمان و انرژی زیادی را صرف خود می کنند. اگرچه خودشیفته‌های آسیب‌پذیر معمولاً نسبت به همتایان آشکار خود مهربان‌تر و کمتر غیرقابل تحمل به نظر می‌رسند، اما از نظر عاطفی به همان اندازه دور هستند و واکنشی نشان نمی‌دهند.
