سکته کریپتوژنیک چیست؟
وقتی کسی سکته می کند ، به این معنی است که بخشی از بافت مغز او مرده است. سکته مغزی معمولاً به دلیل قطع جریان خون در بخشی از مغز ایجاد می شود. مشکلات رایج عروقی که می توانند منجر به سکته مغزی شوند عبارتند از لخته شدن خون یا مشکلات مربوط به عروق خونی در مغز، مانند آنوریسم یا التهاب.
پس از اینکه فردی دچار سکته مغزی شد، پزشک تلاش می‌کند تا علت خاص آن را تعیین کند، زیرا علت اصلی سکته مغزی اغلب بهترین درمان را تعیین می‌کند. با این حال، تا 40 درصد مواقع، هیچ دلیل خاصی برای سکته مغزی قابل شناسایی نیست. سکته مغزی که علت آن پس از ارزیابی کامل ناشناخته باقی می ماند، سکته کریپتوژنیک نامیده می شود. (اصطلاح “کریپتوژنیک” به سادگی به این معنی است که علت مرموز یا گیج کننده است.)
همراه کاملیما باشید.
چه زمانی به سکته مغزی کریپتوژن می گویند؟
پس از سکته مغزی، گاهی اوقات تشخیص اینکه آیا وقفه در خونرسانی مغز به دلیل لخته شدن خون در محل ایجاد شده (ترومبوز)، لخته خونی که از جای دیگر به مغز رفته است ( آمبولی )، یا برخی از موارد، می تواند بسیار دشوار باشد. سایر مشکلات عروقی
سکته مغزی را نباید کریپتوژنیک نامید تا زمانی که یک ارزیابی کامل پزشکی نتوانسته علت خاصی را آشکار کند. به طور کلی، چنین ارزیابی باید شامل تصویربرداری از مغز (با سی تی اسکن یا اسکن MRI )، تصویربرداری از رگ های خونی تامین کننده مغز (مطالعات داپلر کاروتید دوبلکس یا ترانس کرانیال)، احتمالا آنژیوگرافی و چندین آزمایش آزمایشگاهی برای آزمایش قند خون باشد. عملکرد کلیه، عملکرد پلاکت و عملکرد لخته شدن (PT/PTT/INR).
علاوه بر این، یک مطالعه کامل اکوکاردیوگرافی قلب باید انجام شود و به دنبال منابع قلبی بالقوه آمبولی باشد. چنین منابع قلبی شامل لخته شدن خون در قلب (معمولاً در دهلیز چپ)، سوراخ نازک بیضی (PFO)، آنوریسم سپتوم دهلیزی ، فیبریلاسیون دهلیزی ، یا افتادگی دریچه میترال (MVP) است.
اگر حتی پس از این ارزیابی کامل، هیچ دلیل خاصی برای سکته مغزی شناسایی نشود، سکته مغزی کریپتوژن در نظر گرفته می شود.
علل بالقوه زمینه‌ای بسیاری برای سکته‌های کریپتوژنیک وجود دارد و افرادی که دارای برچسب سکته کریپتوژنیک هستند، گروهی ناهمگن هستند. همانطور که علم پزشکی پیشرفت کرده است و توانایی ما برای شناسایی علت سکته مغزی نیز بهبود یافته است، تعداد افرادی که گفته می شود سکته مغزی کریپتوژنیک دارند شروع به کاهش کرده است. با این حال، “سکته مغزی کریپتوژنیک” یک تشخیص نسبتاً رایج است.
چه کسانی دچار سکته کریپتوژنیک می شوند؟
مشخصات افرادی که دچار سکته های کریپتوژنیک شده اند به طور کلی مانند افرادی است که دچار سکته های مغزی با علل قابل شناسایی شده اند. آنها معمولاً افراد مسن‌تری هستند که عوامل خطر معمول بیماری قلبی عروقی را دارند .
سکته های کریپتوژنیک در مردان و زنان به یک اندازه دیده می شود. آنها ممکن است در سیاه پوستان و افراد لاتین تکس شایع تر باشند. در حالی که سکته‌های کریپتوژنیک در افراد جوان (زیر 50 سال) توجه زیادی را از سوی پزشکان و محققان به خود جلب می‌کنند، مطالعات نشان می‌دهند که توزیع سنی واقعی سکته‌های کریپتوژنیک مانند سکته‌های غیرکریپتوژنیک است. یعنی توانایی تشخیص علت سکته مغزی در افراد جوان تقریباً مشابه افراد مسن است.
چشم انداز پس از سکته مغزی کریپتوژنیک
به طور کلی، پیش آگهی بیماری که دچار سکته مغزی کریپتوژنیک شده است تا حدودی بهتر از سکته های غیرکریپتوژنیک است. به طور کلی، این سکته‌ها نسبت به سکته‌های غیرکریپتوژنیک کوچک‌تر هستند و پیش‌آگهی طولانی‌مدت تا حدودی بهتر است. با این حال، میزان سکته مغزی مکرر دو ساله پس از سکته کریپتوژنیک به طور متوسط بین 15 تا 20 درصد است.
از آنجایی که درمان برای جلوگیری از سکته مکرر به علت سکته مغزی بستگی دارد (ضد انعقاد با وارفارین پس از سکته آمبولیک، درمان ضد پلاکتی با آسپرین یا کلوپیدوگرل پس از سکته ترومبوتیک)، بهترین درمان پس از سکته کریپتوژنیک مشخص نیست. با این حال، اجماع کارشناسان در این مرحله، به سمت استفاده از درمان ضد پلاکتی گرایش دارد.
تا به حال چیزی درباره بیماری دیستونی شنیده اید؟ 10 علل اصلی به وجود آمدن این عارضه
بحث PFO
یکی از جنبه‌های بحث‌برانگیز سکته‌های کریپتوژنیک این سوال است که هر چند وقت یک‌بار این سکته‌های مغزی توسط سوراخ‌های بیضی باز شده (PFO)، یک “سوراخ” در سپتوم بین سمت راست و چپ قلب ایجاد می‌شوند. بدون شک، برخی از سکته های کریپتوژنیک توسط لخته های خونی ایجاد می شوند که از PFO عبور می کنند و به مغز می روند. با این حال، این پدیده بسیار نادر است، در حالی که PFO ها بسیار رایج هستند. (PFOs را می توان در 25٪ از همه افراد با اکوکاردیوگرافی شناسایی کرد.)
احتمالاً به همین دلیل، مطالعاتی که مزایای بالقوه استفاده از دستگاه‌های بسته‌کننده PFO را در بیمارانی که سکته مغزی کریپتوژنیک داشته‌اند، ناامیدکننده ارزیابی کرده‌اند. هیچ کاهشی در سکته های بعدی شناسایی نشده است. در عین حال، روش‌هایی که برای بستن PFO استفاده می‌شود، بیماران را در معرض عوارض جانبی جدی قرار می‌دهد.
هنوز این احتمال وجود دارد که در برخی بیماران خاص، بسته شدن PFO ها احتمالاً مفید باشد. اما در این مرحله، هیچ روش اثبات شده ای برای تعیین اینکه کدام بیماران مبتلا به سکته مغزی کریپتوژنیک و PFO از بسته شدن PFO سود می برند، وجود ندارد.
با این حال، برخی تحقیقات نشان می دهد که با استفاده از یک مطالعه داپلر ترانس کرانیال، همراه با یک مطالعه حباب ، پزشکان می توانند بیماران خاصی را که ممکن است سکته های کریپتوژنیک در آنها توسط PFO ایجاد شده باشد، شناسایی کنند. مطالعات بیشتری برای ارزیابی اینکه آیا بستن PFO باعث کاهش سکته های بعدی در این زیر مجموعه از بیماران می شود، مورد نیاز است.
در این مرحله، اکثر کارشناسان انجام بسته شدن PFO را در افراد زیر 60 سال که سکته مغزی کریپتوژنیک و مطالعه داپلر مشکوک داشته اند، منطقی می دانند. با این حال، اعتقاد بر این است که بسته شدن معمول PFO در سایر افراد مبتلا به سکته کریپتوژنیک امروز قابل توجیه نیست. آکادمی مغز و اعصاب آمریکا در سال 2016 نسبت به پیشنهاد معمول بسته شدن PFO به افرادی که دچار سکته مغزی شده اند هشدار داد.
