کلودیکاسیون چیست؟ 

کلودیکاسیون (Claudication) درد و ناراحتی در ران ها، ساق پا یا باسن است که در حین حرکت ایجاد می شود و با استراحت برطرف می شود. جریان ناکافی خون در اندام ها باعث لنگش می شود. به آن لنگش متناوب نیز می گویند،

لنگش اغلب نشانه بیماری شریان محیطی (PAD) است .PAD یک بیماری قلبی عروقی است که در آن شریان‌های پا و بازو منقبض می‌شوند و بر گردش خون تأثیر می‌گذارند. لنگش و سایر علائم PAD اغلب با ورزش، تغییر شیوه زندگی و داروها بهبود می یابند. 

این مقاله مروری بر لنگش یا کلودیکاسیون ، از جمله علائم، علل، تشخیص و درمان آن ارائه می‌کند.

همراه کاملیما باشید.

علائم کلودیکاسیون چیست؟

به طور معمول، لنگش شامل گرفتگی و درد در عضلات مختلف پا در طول راه رفتن است که متعاقباً با استراحت برطرف می شود. علائم تمایل به تکرار دارند، به این معنی که پس از مقدار مشخصی پیاده روی رخ می دهند و پس از چند دقیقه استراحت از بین می روند. وقتی شروع به راه رفتن می کنید، همان اتفاق دوباره تکرار می شود. 

این علائم شامل یک یا چند گروه عضلانی اصلی پاها می شود – ساق پا، ران، باسن یا پا. بیشتر اوقات که پاها را درگیر می کند، بارزترین علائم آن عبارتند از: 

گرفتگی

لنگیدن

درد، گرفتگی یا احساس سوزش در باسن، ران یا ساق پا

خستگی

فیبرومیالژیا در زنان: 10 علائم شایع که نشان می دهد زنان به فیبرومیالژی مبتلاند!

تسکین علائم زمانی که راه رفتن یا فعالیت متوقف شده است

درد لنگش ممکن است بسته به محل متفاوت باشد. ساق پا شایع ترین محل علائم است که اغلب شبیه به یک گرفتگی است که به تدریج ظاهر می شود. در باسن، اغلب یک درد دردناک است و ممکن است هنگام بالا رفتن از پله ها ضعف داشته باشید.

از آنجا که لنگش معمولاً به دلیل PAD ایجاد می شود، ممکن است در کنار سایر علائم این بیماری ظاهر شود که می تواند شامل موارد زیر باشد :

ضعف عضلانی

ریزش موهای پا

پوستی صاف و براق

بی حسی

فقدان نبض در پاها یا پاها

سردی یا بی حسی انگشتان پا

زخم‌ها یا زخم‌هایی که بهبودی آنها بیشتر از حد معمول طول می‌کشد

کلودیکاسیون در بازوها

اگرچه لنگش اغلب در پاها دیده می شود، کلودیکاسیون می تواند بازوها را نیز تحت تاثیر قرار دهد. تقریباً 10٪ از افراد مبتلا به PAD درد، گرفتگی، بی حسی و ضعف عضلانی در اندام فوقانی را تجربه می کنند. 

چه چیزی باعث لنگ شدن می شود؟

جریان ناکافی خون به اندام ها باعث لنگش می شود. یکی از ویژگی های PAD آترواسکلروز استکه باعث تنگ شدن یا انسداد شریان ها به دلیل تجمع پلاک های چربی می شود که منجر به جریان خون ضعیف می شود.

 آترواسکلروز همراه با ترومبوز

آترواسکلروز می تواند به دلیل عوامل متعددی ایجاد شود که به عنوان عوامل خطر برای لنگش عمل می کنند. این موارد عبارتند از: 

سیگار کشیدن (این مهم ترین عامل خطر است)
دیابت نوع 2
کلسترول بالا
فشار خون بالا (فشار خون بالا)
بیماری مزمن کلیه
سن (بیش از 55 سال برای مردان، بالای 60 سال برای زنان)
عدم تحرک بدنی
داشتن اضافه وزن یا چاقی
سابقه خانوادگی این بیماری

چه زمانی برای کلودیکاسیون به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنیم؟

لنگش نشانه ای از شرایطی است که به طور قابل توجهی خطر حمله قلبی، سکته مغزی، زخم های پوستی، قانقاریا و قطع عضو را افزایش می دهد.  هنگامی که متوجه علائم لنگش شدید به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید. یک متخصص پزشکی قادر به تشخیص و رسیدگی به وضعیت زمینه ای خواهد بود.

اگر حتی در حالت استراحت هم شروع به احساس درد می کنید، این نشانه بدتر شدن انسداد شریان است. در اسرع وقت به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید. 

تشخیص

ارائه دهندگان بهداشت اقدامات متعددی را برای شناسایی علت لنگش انجام می دهند. آنها با ارزیابی سابقه پزشکی شما و بحث در مورد علائم شما شروع می کنند. آنها احتمالاً در مورد موارد زیر سؤال خواهند کرد: 

نوع، شدت و مدت هر درد و ناراحتی

هر گونه شرایط پزشکی فعلی، از جمله فشار خون یا کلسترول بالا، دیابت یا بیماری مزمن کلیوی

هر گونه مشکل بهداشتی در پاهای شما، مانند تورم، قرمزی، درد، درد یا زخم هایی که دیر التیام می یابند.

مصرف تنباکو؛ هر دو اگر در حال حاضر از تنباکو استفاده می کنید یا در گذشته مصرف می کردید.

سابقه خانوادگی کلودیکاسیون ، بیماری قلبی یا سایر شرایط قلبی عروقی

علاوه بر این، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما یک ارزیابی فیزیکی انجام می‌دهد که شامل بررسی نبض در پاها یا بازوها، گوش دادن به جریان خون غیرعادی با گوشی پزشکی و معاینه بصری زخم‌ها، زخم‌ها یا کبودی‌های اندام‌ها می‌شود. 

سندرم متابولیک چیست؟ خطرات ناشی از سندرم متابولیک را بشناسید!

آزمون ها و رویه ها

ارائه‌دهنده شما ممکن است برای تأیید موارد مشکوک یا ارزیابی شدت لنگش، آزمایش‌های بیشتری را درخواست کند. این تست ها عبارتند از: 

تست شاخص بازویی مچ پا (ABI): ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از تصویربرداری اولتراسوند برای تعیین محل جریان خون شریانی در بازو و مچ پا استفاده می کنند. سپس از آزمایش فشار خون برای مقایسه فشار خون در این مناطق استفاده می کنند. تفاوت های قابل توجه نشانه های PAD است.  

آزمایش خون: همچنین ممکن است برای ارزیابی هر گونه مشکل سلامتی اضافی که ممکن است در ایجاد مشکل نقش داشته باشد، به یک پانل آزمایش خون نیاز داشته باشید. ارائه دهنده شما سطح کلسترول، تری گلیسیرید و قند خون را بررسی می کند.

ورزش ABI: تست ABI راهی برای ارزیابی شدت علائم است و ممکن است پس از راه رفتن یا دویدن روی تردمیل انجام شود. ارائه‌دهنده شما نتایج شما را با یک ABI که در حالت استراحت انجام می‌شود مقایسه می‌کند، با تفاوت‌های بیش از 20 درصد که نشان‌دهنده یک مورد شدیدتر کلودیکاسیون است.  

تست پیاده روی شش دقیقه ای: این تست شامل اندازه گیری مسافتی است که می توانید در شش دقیقه پیاده روی کنید و به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی احساسی از تاثیر کلی وضعیت شما می دهد.

سونوگرافی داپلر: سونوگرافی داپلر نوعی تصویربرداری است که نواحی کاهش یا مسدود شدن جریان خون در بدن را بررسی می کند. این تست از یک دستگاه دستی استفاده می کند که تصاویر را به کامپیوتر منتقل می کند.

تست فشار سگمنتال داپلر: این تست مشابه ABI، انسداد یا کاهش جریان خون را در قسمت‌های مختلف بدن ارزیابی می‌کند. ارائه‌دهنده شما کاف‌های فشار خون را روی ران، ساق پا و مچ پا قرار می‌دهد و اولتراسوند به ارائه‌دهندگان اجازه می‌دهد نواحی گردش خون را بیشتر یا کمتر بشنوند.

آنژیوگرافی

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است برای ارزیابی جریان خون شریانی، آنژیوگرافی را درخواست کند. در این آزمایش‌ها، ارائه‌دهنده شما یک رنگ کنتراست را به شریان‌های شما تزریق می‌کند و از تصویربرداری برای جستجوی انسداد استفاده می‌کند. سه نوع آنژیوگرافی وجود دارد که شامل موارد زیر است: 

1. آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CTA) از چندین اشعه ایکس برای ایجاد تصویربرداری در زمان واقعی گردش خون استفاده می کند.

2. آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) برای تصویربرداری از جریان خون به میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی متکی است.

3. آنژیوگرافی مبتنی بر کاتتر از یک کاتتر (لوله لاغر) استفاده می کند که از طریق شریان در کشاله ران وارد می شود تا رنگ کنتراست را برای تصویربرداری تحویل دهد.

بهترین درمان برای کلودیکاسیون چیست؟

درمان‌های لنگش معمولاً برای فرد طراحی می‌شوند و شامل تغییرات سبک زندگی، داروها و سایر درمان‌ها می‌شوند. همه نقش اساسی دارند اهداف اصلی درمان بهبود علائم و جلوگیری از بدتر شدن یا خطرناکتر شدن بیماری شریان است.

گام اولیه در درمان لنگش شامل مدیریت عوامل خطر این بیماری است، از جمله: 

ترک سیگار : از آنجایی که سیگار یک عامل خطر مهم برای کلودیکاسیون است، ترک برای مدیریت لنگش ضروری است، که می‌تواند شامل مصرف برخی داروها مانند Chantix (وارنیکلین)، در کنار مشاوره، گروه‌های حمایتی و روش‌های دیگر باشد.

ورزش : ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک روال تناسب اندام منظم را برای کمک به مدیریت وزن و بهبود سلامتی شما توصیه کند. یک برنامه پیاده روی همچنین می تواند به طور خاص علائم لنگش شما را بهبود بخشد.

مدیریت دیابت : کنترل دیابت نیز می تواند در مدیریت لنگش مهم باشد. بدون درمان کامل، داروهایی که قند خون را کنترل می کنند، مانند انسولین ، اصلاح رژیم غذایی و ورزش ، درمان های استاندارد هستند.

تنظیم رژیم غذایی : ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است تکنیک های مدیریت وزن مانند تغییر رژیم غذایی را توصیه کند زیرا اضافه وزن می تواند لنگش را بدتر و خطرناک تر کند. این ممکن است دیابت و کلسترول بالا را نیز برطرف کند.

دو داروی زیر برای درمان علائم لنگش تایید شده‌اند، اگرچه این بیماری را درمان نمی‌کنند:پنتوکسیل یا ترنتال (پنتوکسی فیلین) ویسکوزیته (ضخامت) خون را کاهش می دهد تا راحت تر در رگ های خونی کوچک جریان یابد. 

پلتال (سیلوستازول) از جمع شدن پلاکت ها به هم جلوگیری می کند و رگ های خونی را گشاد می کند.
علاوه بر این، ارائه دهنده شما ممکن است داروهای خاصی را برای کاهش فشار خون، کاهش علائم و مدیریت شرایط مرتبط تجویز کند. مثالها عبارتند از: 

مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) داروهای فشار خون از جمله لوتنسین (بنازپریل) و کاپتوپریل هستند.

استاتین ها دسته ای از داروها برای کلسترول بالا هستند، از جمله لیپیتور (آتورواستاتین) و کرستور (روزوواستاتین).

مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II (ARBs) یک دسته از داروهای کاهش دهنده فشار خون، از جمله Edarbi (azilsartan) و Atacand (کاندسارتان) هستند.
داروهای ضد پلاکت که به عنوان رقیق کننده خون نیز شناخته می شوند، عبارتند از بایر (آسپرین) و پلاویکس (کلوپیدوگرل).

ارائه دهنده شما همچنین ممکن است به داروهایی که مصرف می کنید نگاه کند. برخی از آنها مانند بتا بلوکرها ممکن است به دلیل اثرات احتمالی که می توانند بر گردش خون محیطی داشته باشند استفاده نشوند.

در موارد شدید PAD، افراد ممکن است نیاز به یک روش پزشکی برای پاکسازی شریان های مسدود شده یا نهفته شدید داشته باشند. آنژیوپلاستی یک روش کم تهاجمی است که شامل قرار دادن یک بالون تخصصی در شریان بیمار، باد کردن آن و قرار دادن استنت برای تمیز نگه داشتن شریان است.

روش دیگری که برای موارد شدید و مشکل درمان اختصاص دارد، جراحی بای پس است. یک جراح با استفاده از یک قطعه رگ خونی از قسمت دیگری از بدن یک مسیر جایگزین برای یک شریان مسدود شده ایجاد می کند.   

چگونه می توانید از لنگیدن جلوگیری کنید؟

در حالی که برخی از عوامل خطر برای PAD و لنگش تحت کنترل شما نیستند، می توانید خطرات خود را به طرق مختلف کاهش دهید. این تاکتیک ها همچنین خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های مزمن و رویدادهای جدی مانند حمله قلبی یا سکته را کاهش می دهد:

سیگار نکشید : استعمال دخانیات یک عامل خطر اصلی برای کلودیکاسیون و لنگش است. سیگار را ترک کنید یا شروع نکنید.

پیشگیری یا مدیریت دیابت نوع 2 : دیابت یکی دیگر از عوامل خطر اصلی برای این شرایط است. به طور منظم به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید تا دیابت نوع 2 را بررسی کنید، خطرات خود را از طریق رژیم غذایی، ورزش، و مدیریت وزن کاهش دهید و در صورت ایجاد آن، بیماری را مدیریت کنید.

از یک رژیم غذایی سالم که خطر کلسترول بالا و فشار خون بالا را کاهش می دهد لذت ببرید : محدود کردن چربی های اشباع شده و ترانس می تواند خطر سطح کلسترول بالا را کاهش دهد. سبزیجات، میوه ها، غلات کامل، آجیل، دانه ها و روغن زیتون را در رژیم غذایی خود بگنجانید. همچنین سدیم، قندهای افزوده شده و گوشت قرمز را محدود کنید.

فعال باشید : فعالیت بدنی منظم می تواند خطرات شما را کاهش دهد. با فعالیت هایی که از آن لذت می برید بدن خود را در حرکت نگه دارید. اینها می توانند فعالیت های ورزشی سنتی، ورزش و چیزهایی مانند رقص یا باغبانی باشند.

شیر برای سالمندان چه فایده ای دارد؟ فواید شیر برای جلوگیری از پوکی استخوان در سالمندان

سخن آخر

لنگش درد و ناراحتی است که با فعالیت بدنی به صورت تکراری ایجاد می شود و با استراحت تسکین می یابد. به طور کلی نشان دهنده یک وضعیت عروقی قابل توجه است که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. درمان لنگش ممکن است شامل کاهش وزن و مدیریت شرایط سلامت موجود، مصرف برخی داروها و در موارد نادر جراحی باشد. شما می توانید لنگش را با درمان به موقع و اصلاح شیوه زندگی مدیریت کنید. این ممکن است درد و سایر علائم لنگش و همچنین خطرات عوارض جدی را کاهش دهد.

ممنون که همراه کاملیما بودید.

شما چه اطلاعات دیگری درباره این بیماری و نحوه درمان آن دارید؟ لطفا نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.