ترابکولاسیون مثانه چیست؟
یک ترابکول مثانه ، مثانه ای با دیواره سفت و ضخیم است . این حالت عمدتاً زمانی اتفاق میافتد که انسداد مکرر یا طولانیمدت جریان ادرار (که انسداد خروجی مثانه نامیده میشود ) مثانه را مجبور میکند تا برای دفع ادرار از انسداد بیشتر کار کند.
با گذشت زمان، افزایش فشار باعث ایجاد بافت های اسکار و تغییرات دیگری می شود که خاصیت ارتجاعی مثانه را کاهش می دهد. این از دست دادن خاصیت ارتجاعی می تواند مقدار ادرار باقی مانده در مثانه را افزایش دهد و باعث برگشت آن به کلیه و ایجاد عفونت کلیه شود . درمان بر رفع انسداد و بهبود جریان ادرار با داروها، کاتترهای ادراری یا جراحی متمرکز است.
همراه کاملیما باشید.
علائم و نشانه ها
علائم ترابکولاسیون مثانه عمدتاً به دلیل انسداد خروجی مثانه (BOO) است. BOO انسداد مجرای عضلانی (به نام گردن مثانه) است که مثانه را به مجرای ادراری متصل می کند.(لوله ای که ادرار از طریق آن از بدن خارج می شود).
علائم و نشانه های مثانه ترابکول دار عبارتند از:
مشکل در ادرار کردن با وجود میل شدید به ادرار کردن
نیاز به دستشویی رفتن مکرر برای ادرار کردن ( تکرر ادرار )
جریان آهسته ادرار
خروجی ادرار کم
توقف و حرکت ادرار
قطره چکان بعد از ادرار
احساس پری مثانه پس از دفع ادرار (تخلیه ناقص)
تکرر ادرار در شب ( شب ادراری)
درد و ناراحتی لگن
10 علت درد مجرای ادرار
چه چیزی باعث ترابکولاسیون مثانه می شود؟
ترابکولاسیون مثانه زمانی اتفاق میافتد که ادرار آنطور که باید از مثانه جریان نداشته باشد و در عوض در مثانه باقی بماند. احتباس باعث تورم مثانه می شود و فشار زیادی بر دیواره مثانه و به طور خاص عضله ای که مثانه را منقبض می کند (به نام عضله دترسور) وارد می کند.
با گذشت زمان، استرس نه تنها باعث ایجاد بافت اسکار می شود که فیبروز نامیده می شودو همچنین افزایش توده عضلانی که هیپرتروفی نامیده می شود. (این بی شباهت به زمانی نیست که ماهیچه های اسکلتی وقتی تحت استرس ورزش قرار می گیرند، رشد می کنند.)
با این حال، با ترابکولاسیون، فشار پایدار میتواند باعث ایجاد پاکتهای کوچک (معروف به دیورتیکول) شود) به طور خود به خود از نقاط ضعیف شده در دیواره مثانه بیرون می زند.
بافتهای مثانه شروع به تغییر میکنند و نه تنها ضخیمتر میشوند، بلکه کمتر انعطافپذیر میشوند. رگهای خونی نیز شروع به کوچک شدن میکنند و جریان خون را کاهش میدهند و باعث از دست دادن تدریجی توده عضلانی میشوند، حتی با ضخیمتر شدن دیواره مثانه.
بدون ابزاری برای بیرون راندن ادرار از مثانه، ادرار میتواند شروع به برگشت به کلیهها کند و باعث آسیب کلیه شود.
انسداد خروجی مثانه
علت اصلی ترابکوله شدن مثانه BOO است که ممکن است نتیجه موارد زیر باشد:
هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) : که به عنوان بزرگی پروستات نیز شناخته می شود ، عمدتاً مردان بالای 60 سال را تحت تأثیر قرار می دهد .
افتادگی اندام لگنی (POP) : این به دلیل فروپاشی عضلات کف لگن است که باعث می شود مثانه، رحم و سایر اندام های لگن از موقعیت طبیعی خود خارج شوند.
تنگی مجرای ادرار : باریک شدن مجرای ادرار ناشی از عفونت های مکرر دستگاه ادراری (UTIs) ، سنگ کلیه ، پروستاتیت ، کاتترهای ادراری یا جراحی ادراری است .
ترومبوز وریدی مجرای ادرار : تشکیل لخته خون ( ترومبوز )) در وریدهایی که مجرای ادرار را سرویس می کنند، که بیشتر در زنان شایع است.
هیدرونفروز در بارداری : این حالت پشتیبان ادرار در دوران بارداری است که زمانی ایجاد می شود که جنین در حال رشد خروجی مثانه را فشرده می کند.
دریچه پیشابراه خلفی : این وضعیت نادر در بدو تولد در مردان دیده می شود. این باعث ایجاد فلپ های اضافی در داخل مجرای ادرار می شود که می تواند جریان ادرار را مسدود کند.
پاپیلوم اوروتلیال معکوس : این تومور نادر اما خوش خیم (غیر سرطانی) می تواند در گردن مثانه یا مجرای ادرار تشکیل شود و باعث انسداد ادرار شود
کارسینوم اروتلیال : این نوع نادر سرطان ادرار که در مردان شایع تر است، می تواند جریان ادرار را به طور مستقیم یا با ایجاد سنگ های متعدد کلیه یا مثانه مسدود کند .
سکته کریپتوژنیک چیست؟ درباره یکی از ناشناخته ترین علل سکته در دنیا بیشتر بدانید!
مثانه نوروژنیک
BOO تنها علت ترابکولاسیون مثانه نیست. به ندرت ممکن است در شرایطی به نام مثانه نوروژنیک رخ دهد که در آن اعصاب کنترل کننده ادرار آسیب می بینند. می تواند منجر به مثانه بیش فعال یا مثانه کم کار شود.
با مثانه کم کار، از دست دادن عملکرد عضله دترسور می تواند باعث پر شدن بیش از حد مثانه و در نتیجه احتباس ادرار (ناتوانی در تخلیه کامل مثانه) شود. این می تواند همان میزان فشار BOO را روی مثانه وارد کند و منجر به ضخیم شدن و زخم شدن دیواره مثانه شود.
علل مثانه نوروژنیک عبارتند از:
سکته
آسیب نخاعی
مولتیپل اسکلروزیس (MS)
فلج مغزی
بیماری پارکینسون
نفروپاتی دیابتی
اسپینا بیفیدا
چگونه تشخیص داده می شود؟
ترابکولاسیون مثانه معمولاً در افراد مبتلا به BOO و مثانه نوروژنیک بررسی می شود. در نتیجه این شرایط – به جای وضعیت مستقل خود – ترابکولاسیون مثانه بر اساس ضخامت دیواره مثانه و نسبت مثانه آسیب دیده تشخیص داده می شود.
برای این کار معمولا از دو تست استفاده می شود:
سیستورتروگرام تخلیه ادراری (VCUG) : این تکنیک تصویربرداری شامل تحویل یک رنگ فلورسنت به مثانه با استفاده از کاتتر ادراری است. هنگامی که آن را بیرون میکنید، یک اشعه ایکس ضخامت دیواره مثانه را بر حسب میلیمتر (میلیمتر) اندازهگیری میکند.
سیستوسکوپی : این شامل قرار دادن یک اسکوپ انعطافپذیر در مجرای ادرار برای مشاهده داخل مثانه است. سیستوسکوپ می تواند به تعیین میزان هیپرتروفی و تشخیص دیورتیکول های کوچکتر کمک کند.
این آزمایش ها با هم به درجه بندی شدت ترابکولاسیون مثانه و هدایت دوره مناسب درمان کمک می کنند. ترابکولاسیون در مقیاس 0 تا 3 به شرح زیر درجه بندی می شود:
درجه 0 : بدون علائم ترابکولاسیون
درجه 1 : ضخامت دیواره مثانه بیش از 3 میلی متر (میلی متر) اما کمتر از 5 میلی متر، با کمتر از 50٪ مثانه آسیب دیده
درجه 2 : ضخامت دیواره مثانه بین 5 تا 10 میلی متر، با بیش از 50 درصد مثانه آسیب دیده
درجه 3 : ضخامت دیواره مثانه بیش از 10 میلی متر، با بیش از 50 درصد مثانه تحت تأثیر قرار گرفته است.
یک مطالعه یرودینامیک می تواند به تعیین تشخیص کمک کند. این سری از آزمایشها عملکرد مثانه را اندازهگیری میکنند، با استفاده از uroflowmetry برای اندازهگیری سرعت و شدت ادرار و باقیمانده پس از تخلیه (PVR) برای اندازهگیری مقدار ادرار باقیمانده در مثانه پس از ادرار کردن.
چگونه درمان می شود؟
درمان مثانه ترابکوله شده بر درمان یا مدیریت بیماری زمینه ای متمرکز است. این ممکن است شامل رفع انسداد و استفاده از داروها یا جراحی برای عادی سازی جریان ادرار و جلوگیری از آسیب کلیه باشد.
10 علت اصلی بالا بودن سطح بیلی روبین در بدن! کلیک کنید تا اطلاعات کامل بدست آورید!
درمان انسداد خروجی مثانه
درمان BOO می تواند متفاوت باشد و به علت آن بستگی دارد. برخی از آنها با دارو درمان می شوند، در حالی که برخی دیگر نیاز به اقدامات تخصصی یا جراحی دارند.
مثالها عبارتند از:
پروستات بزرگ شده ممکن است با آلفا بلوکرها مانند فلوماکس (تامسولوسین) یا جراحی پروستات به نام برداشتن پروستات از طریق مجرای ادراری (TURP) درمان شود .
موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی. بزرگ شدن پروستات (هیپرپلازی خوش خیم پروستات) .
افتادگی اندام لگن ممکن است با یک وسیله متحرک به نام پساری واژن یا یک جراحی ترمیمی به نام ترمیم قدامی واژن درمان شود .
تنگی مجرای ادرار را می توان با روش هایی مانند اورتروتومی درمان کرد(کشش مجرای ادرار در حین سیستوسکوپی) و اورتروپلاستی(جراحی بازسازی مجرای ادرار).
دریچه های خلفی پیشابراه را می توان با برداشتن بافت اضافی با الکتریسیته (الکترورزکسیون) یا گرما ( فولگوراتاسیون ) در طی سیستوسکوپی درمان کرد.
تومورها را می توان با الکترورزکسیون، فولگوراسیون یا جراحی لیزر برداشت. پرتودرمانی با یا بدون شیمی درمانی معمولاً در صورت وجود سرطان استفاده می شود.
همه موارد ترابکولاسیون مثانه نیاز به درمان ندارند. به عنوان مثال، ترابکولاسیون ناشی از بارداری معمولاً پس از زایمان برطرف می شود.
درمان مثانه نوروژنیک
درمان ترابکولاسیون با مثانه نوروژنیک می تواند چالش برانگیز باشد زیرا علت اصلی اغلب غیر قابل درمان است. بنابراین، درمان عمدتاً با هدف عادی سازی جریان ادرار و جلوگیری از عوارض است.
