پمفیگوئید تاولی یا بولوز چیست؟
پمفیگوئید تاولی یا بولوز یک اختلال خود ایمنی نادر است که زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به لایه نازک بافت زیر لایه بالایی پوست حمله می کند. با بثورات پوستی و تاول مشخص می شود. اگرچه این بیماری می تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد.
چندین تظاهرات از این بیماری وجود دارد. به عنوان مثال، رایج ترین نوع پمفیگوئید بولوز، فرم بولوز عمومی است، که در آن کیسه های پر از مایع تنش (بولا) می توانند در هر بخشی از سطح پوست ایجاد شوند. علاوه بر این، سایر اشکال کمتر رایج شامل وجود گروه‌هایی از وزیکول‌های کوچک یا ضایعات خارش‌دار کهیر مانند است که ممکن است به تاول تبدیل شوند یا نشوند.
همراه کاملیما باشید.
1. علائم پمفیگوئید بولوز چیست؟
شایع‌ترین شکل پمفیگوئید تاولی معمولاً با ضایعات پوستی به نام تاول‌ها که کیسه‌های پر از مایع پرتنشی هستند ظاهر می‌شود. اینها می توانند هر بخشی از سطح پوست را درگیر کنند، اما اغلب در امتداد چین ها یا چین های پوست ظاهر می شوند. مکان های معمولی برای پمفیگوئید بولوز شامل قسمت تحتانی شکم، بالای ران ها یا زیر بغل است. به ندرت، درگیری سطوح دهان و چشم رخ می دهد.
پوست اطراف تاول‌ها گاهی شفاف می‌ماند، اما می‌تواند رنگ قرمز نیز پیدا کند. خارش نیز شایع است. در مواردی، به ویژه در افراد مسن، خارش ممکن است تنها نشانه بیماری باشد. در سایر اشکال پمفیگوئید بولوز، تاول ها ممکن است پس از ضایعات ماندگار کندو مانند ایجاد شوند یا نشوند.
2. چه چیزی باعث ایجاد پمفیگوئید بولوز می شود؟
پمفیگوئید نتیجه عملکرد نادرست سیستم ایمنی است. هنگامی که سیستم ایمنی در وضعیت خوبی قرار دارد، با مواد خارجی بالقوه مضر مانند ویروس ها و باکتری ها مبارزه می کند. با این حال، هنگامی که عملکرد نادرست داشته باشد، ممکن است قسمت‌های خاصی از بدن شما، مانند بافت، را با یک ماده خارجی مضر اشتباه بگیرد.
در این شرایط، سیستم ایمنی پروتئین‌های ایمنی (اتوآنتی‌بادی‌ها) تولید می‌کند که به اشتباه به ساختارهای پوستی حمله می‌کنند که اپیدرم (لایه بیرونی پوست) را با درم (لایه داخلی) متصل می‌کند. در نتیجه یک فرآیند التهابی در پوست رخ می دهد و ضایعات پوستی پمفیگوئید بولوز ظاهر می شود.
بیش از 5 فایده بی نظیر زغال اخته برای درمان عفونت ادراری! فواید زغال اخته برای پوست
3. عوامل خطر برای پمفیگوئید بولوز چیست؟
شایع ترین عامل خطر برای پمفیگوئید بولوز سن است. اکثریت افرادی که به این عارضه مبتلا می شوند بالای 60 سال سن دارند. تحقیقات نشان می دهد که عوامل خاصی ممکن است باعث ایجاد این عارضه در افراد مستعد شوند.
قرار گرفتن در معرض برخی داروها می تواند این وضعیت را تسریع کند (مانند فوروزماید، کاپتوپریل، ایبوپروفن، پنی سیلین). همچنین، نور و پرتودرمانی‌ها، مانند درمان‌هایی که برای درمان برخی بیماری‌های پوستی و سرطان استفاده می‌شوند، ممکن است باعث ایجاد این اختلال شوند. در نهایت، برخی از شرایط پزشکی مانند دیابت، پسوریازیس، لیکن پلان، آرتریت روماتوئید و مولتیپل اسکلروزیس ممکن است بیماری را تسریع کنند.
4. پمفیگوئید تاولی چگونه تشخیص داده می شود؟
به طور معمول، برای تشخیص پمفیگوئید بولوز توسط پزشک، کمی بیشتر از یک معاینه فیزیکی و یک جلسه پرسش و پاسخ طول می کشد. با دیدن تاول های شما، پزشک ممکن است از شما در مورد زمان شروع علائم، علائم مرتبط و اینکه آیا داروها یا درمان های جدیدی مصرف کرده اید یا خیر، بپرسد.
اگر پزشک شما مشکوک به پمفیگوئید تاولی باشد، ممکن است آزمایش خون را برای تایید این بیماری تجویز کند. از همه مهمتر، پزشک مطمئناً یک نمونه کوچک از ناحیه آسیب دیده (بیوپسی) می گیرد و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستد. اگر پزشک در تشخیص راحت نباشد، ممکن است به یک متخصص (متخصص پوست) ارجاع داده شوید.
5. چگونه می توانید به پزشک خود کمک کنید تا تشخیص دهد؟
چند مرحله وجود دارد که می توانید برای کمک به پزشک خود در تشخیص صحیح آن انجام دهید. قبل از قرار ملاقات، فهرستی از علائم، علاوه بر بثورات و تاول‌هایی که تجربه کرده‌اید، تهیه کنید. نام ویتامین ها، مکمل ها و داروهایی که مصرف می کردید را یادداشت کنید.
فهرستی از سوالات را برای پزشک خود نیز نشان دهید. یکی از بهترین سوالاتی که باید بپرسید این است که آیا احتمالاً دلیل دیگری برای علائم شما وجود دارد یا خیر. اگر پزشک شما هیچ آزمایشی را تجویز نکرد، درخواست آزمایش کنید، بپرسید تغییرات پوستی چقدر طول می‌کشد و در مورد عوارض جانبی احتمالی همه گزینه‌های درمانی جویا شوید.
6. پمفیگوئید بولوز چگونه درمان می شود؟
هدف از درمان پمفیگوئید مدیریت علائم، تسکین خارش و تسریع روند بهبودی است. برای این منظور، پزشک ممکن است یک کورتیکواستروئید یا سرکوب کننده سیستم ایمنی (یعنی آزاتیوپرین، متوترکسات) تجویز کند.
از آنجایی که داروهای فوق سیستم ایمنی را تضعیف می کنند، برای استفاده طولانی مدت ایده آل نیستند. برای کاهش عوارض جانبی هر کدام، پزشک ممکن است درمان های موضعی را برای بیماری های موضعی تجویز کند.
