10 علامت فیبرومیالژیا در زنان
فیبرومیالژیا در زنان یک بیماری مزمن است که در آن پاسخ درد شدید و درد گسترده وجود دارد. در حالی که علت فیبرومیالژیا ناشناخته است، کارشناسان معتقدند که ممکن است به دلیل ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی باشد. مشخص شده است که این بیماری در میان اعضای خانواده شایع تر است و ژن های زیادی در آن نقش دارند. برخی از عوامل محیطی که تصور می شود باعث فیبرومیالژیا می شوند عبارتند از عفونت های خاص، استرس روانی و ضربه.
به نظر می رسد درد ناشی از فرآیندهای سیستم عصبی مرکزی است و به عنوان “سندرم حساسیت مرکزی” شناخته می شود. تشخیص بر اساس شرح حال بیمار و معاینه فیزیکی بیمار است. هیچ آزمایش تشخیصی (به جز رد سایر شرایط) برای تشخیص فیبرومیالژیا در زنان وجود ندارد. درمان ممکن است دشوار باشد و اغلب شامل تغییرات در شیوه زندگی مانند داشتن رژیم غذایی سالم، خواب کافی و ورزش منظم است. درمان شناختی رفتاری نیز مفید بوده است. داروهایی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از پرگابالین، دولوکستین و میلناسیپران.
اگرچه این یک بیماری مزمن است، اما محققان هیچ مدرکی دال بر آسیب بافتی یا مرگ پیدا نکرده اند. تخمین زده شده است که فیبرومیالژیا حدود 2 تا 8 درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد و زنان دو برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند.
همراه کاملیما باشید.
علامت شماره 1: درد مزمن
درد مزمن را می توان دردی تعریف کرد که بیش از 12 هفته طول بکشد. درد یک تجربه ذهنی و شخصی است. هیچ آزمایشی وجود ندارد که بتواند درد را تعیین کند یا اندازه گیری کند. به همین دلیل است که متخصصان پزشکی بر توصیف بیمار از زمان، ویژگی و محل درد تکیه می کنند.
درد را می توان به صورت ثابت، متناوب، تیز، مبهم، ضربان دار یا سوزش توصیف کرد. در فیبرومیالژیا، بیماران اغلب درد مزمنی را تجربه می‌کنند که گسترده است.
ممکن است نقاط حساسی وجود داشته باشد که با وجود مصرف دارو همچنان دردناک باشد. تحقیقات نشان داده است که درد در فیبرومیالژیا در زنان ممکن است ناشی از یک “اشکال” در نحوه پردازش درد توسط بدن باشد که منجر به حساسیت بیش از حد به محرک هایی می شود که معمولاً دردناک نیستند.
علامت شماره 2: خستگی
خستگی شدید یکی از علائم اصلی است که اغلب در بین بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا در زنان مشاهده می شود. تخمین زده شده است که حدود 80 درصد از بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا را تحت تاثیر قرار دهد. این امر به شب‌های بی‌خوابی نسبت داده می‌شود که اغلب بیماران را خسته و بی‌حال می‌کند.
علیرغم احساس بیماران، ورزش منظم می تواند برای بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا مفید باشد. بسیاری از بیماران اغلب گزارش می دهند که برای ورزش بیش از حد خسته هستند اما این منجر به ضعف عضلانی بیشتر می شود. با ورزش منظم، خستگی کمتری وجود دارد. همچنین ممکن است ورزش یک واکنش زنجیره ای ایجاد کند که عملکرد مغز را تقویت کند. برای شروع، بیماران تشویق می شوند که با یک فیزیوتراپیست کار کنند.
خستگی پریود را با چه روشی از خود دور می کنید؟کلیک کنید با راهکارهای جدید آشنا شوید!
علامت شماره 3: مشکلات خواب
مشکلات خواب یک علامت رایج در میان بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا است. این یک علامت برجسته است که کالج روماتولوژی آمریکا علائمی مانند خستگی، بیدار شدن بدون سرحال بودن، بی خوابی و خستگی را به عنوان بخشی از معیارهای تشخیصی فیبرومیالژیا در سال 2010 شامل می شود.
در حالی که ارزیابی معمول فیبرومیالژیا شامل ثبت خواب نمی شود، پلی سومنوگرافی ممکن است در تشخیص اختلالات اولیه خواب مانند سندرم پای بی قرار و آپنه انسدادی خواب مفید باشد. مدیریت غیردارویی پیشنهادی شامل درمان شناختی رفتاری و بهداشت خواب است.
علامت شماره 4: آلودینیا
آلودینیا اصطلاحی است که دردی را توصیف می‌کند که بر روی پوست ناشی از محرک‌هایی است که معمولاً باعث درد نمی‌شوند. این بدان معنی است که حساسیت به درد ناشی از محرک هایی که نباید باعث تحریک درد شوند، افزایش می یابد.
آلوداینیا در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا، سندرم خستگی مزمن، نورالژی پس از تبخال، نوروپاتی و میگرن مشاهده شده است. آلوداینیا را می توان به طور کلی به آلوداینیا لمسی (لمسی)، مکانیکی (حرکت در سراسر پوست) و حرارتی (گرما یا سرما) طبقه بندی کرد.
علامت شماره 5: پارستزی
پارستزی به احساسات ناخوشایندی اطلاق می شود که بدون علت فیزیکی ظاهری رخ می دهد. این احساسات به صورت گزگز، خزیدن، گزگز، سوزش و بی حسی توصیف شده است. توصیفات رایج پارستزی شامل سوزن و سوزن یا به خواب رفتن اندام است.
فیبرومیالژیا با پارستزی همراه است. شدت می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و در هر زمانی رخ دهد. یک مطالعه گزارش داده است که بیماران فیبرومیالژیا که سیگار می کشند، پارستزی شدیدتری دارند. ترک سیگار ممکن است به کاهش شدت پارستزی کمک کند.
علامت شماره 6: اسپاسم عضلانی
اسپاسم عضلانی به یک انقباض غیرارادی و ناگهانی عضلانی اشاره دارد که پایدار است و اغلب منجر به درد می شود. اسپاسم عضلانی می تواند در هر عضله ای در بدن رخ دهد. آنها ممکن است بر روی عضلات اسکلتی یا صاف تأثیر بگذارند. اسپاسم حاد عضلات اسکلتی اغلب به دلیل استفاده بیش از حد یا آسیب دیدگی است و معمولاً با کشش ملایم، استراحت و هیدراتاسیون بهبود می یابد.
اسپاسم عضلانی یک اتفاق رایج در میان بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا در زنان است. بسیاری از محققان معتقدند که این یکی از منابع اصلی درد است. در حالی که علت نامشخص است، یک مطالعه نشان داده است که اسپاسم ها به دلیل نقاط ماشه ای میوفاسیال هستند.
علامت شماره 7: میگرن
میگرن سردردهای شدید و عود کننده ای است که عموماً نیمی از سر را درگیر می کند و بین ۲ تا ۷۲ ساعت طول می کشد. توصیف شده است که این درد دارای ماهیت ضربانی با علائم مرتبط دیگر مانند استفراغ، تهوع، فتوفوبیا، فونوفوبیا و افزایش حساسیت به بویایی است. درد معمولاً با تلاش یا هر گونه فعالیت بدنی تشدید می شود.
تقریباً 33 درصد از مبتلایان به میگرن ممکن است هاله را تجربه کنند. میگرن همچنین با فیبرومیالژیا مرتبط است. مطالعات نشان داده است که فراوانی فیبرومیالژیا در میان بیماران مبتلا به میگرن مزمن بسیار بیشتر است. همچنین گزارش شده است که بیماران مبتلا به میگرن مزمن علائم فیبرومیالژیا شدیدتری دارند.
