زندگینامه لئوناردو داوینچی

 

لئوناردو داوینچی دانشمند ایتالیایی از رنسانس بالا که به عنوان یک نقاش، فعال بود طراح، مهندس، دانشمند، نظریه پرداز، مجسمه ساز و معمار بود. در حالی که شهرت او در ابتدا به دستاوردهایش به عنوان یک نقاش بود، او همچنین به خاطر دفترچه‌ هایش که در آن نقاشی‌ ها و یادداشت‌ هایی درباره موضوعات مختلف از جمله آناتومی، نجوم، گیاه‌شناسی، نقشه‌کشی، نقاشی و دیرینه‌شناسی می‌کشید، شناخته شد.

ما در این مقاله قصد داریم درباره زندگی داوینچی اطلاعاتی را در اختیار شما عزیزان قرار خواهیم داد.

همراه کاملیما باشید.

زندگی داوینچی

لئوناردو داوینچی (1452-1519) در آنکیانو، توسکانی (ایتالیای کنونی)، در نزدیکی شهر وینچی به دنیا آمد. در زمان خودش او را فقط به عنوان لئوناردو یا “Il Florentine” می شناختند، زیرا در نزدیکی فلورانس زندگی می کرد و به عنوان یک هنرمند، مخترع و متفکر مشهور بود.

لئوناردو هیچ آموزش رسمی فراتر از خواندن، نوشتن و ریاضیات اولیه ندید، اما پدرش از استعداد هنری او قدردانی کرد و او را در حدود 15 سالگی نزد مجسمه‌ ساز و نقاش مشهور فلورانس، آندریا دل وروکیو، شاگرد کرد. داوینچی برای حدود یک دهه تکنیک های نقاشی و مجسمه سازی خود را اصلاح کرد و در هنرهای مکانیکی آموزش دید.

هنگامی که او 20 ساله بود، در سال 1472، انجمن نقاشان فلورانس به لئوناردو پیشنهاد عضویت دادند، اما او تا زمانی که در سال 1478 استاد مستقلی شد در کنار وروکیو ماند. در حدود سال 1482، او شروع به نقاشی اولین اثر سفارشی خود، ستایش مغان کرد که برای سان دوناتو فلورانس، صومعه اسکوپتو بود.

با این حال، لئوناردو هرگز آن قطعه را تکمیل نکرد، زیرا مدت کوتاهی پس از آن به میلان نقل مکان کرد تا برای قبیله حاکم Sforza کار کند و به عنوان مهندس، نقاش، معمار، طراح جشنواره های دربار و به ویژه مجسمه ساز خدمت کرد. خانواده از داوینچی خواستند تا مجسمه سوارکاری باشکوهی به ارتفاع 16 فوت در برنز بسازد تا به افتخار بنیانگذار سلسله فرانچسکو اسفورزا باشد.

داوینچی به مدت 12 سال روی این پروژه کار کرد و در سال 1493 یک مدل گلی آماده نمایش شد. با این حال، جنگ قریب الوقوع به معنای تغییر کاربری برنزی بود که برای مجسمه در نظر گرفته شده بود به توپ و مدل گلی پس از سقوط دوک حاکم اسفورزا در سال 1499 در درگیری از بین رفت.

با پیانیست معروف که صدای موسیقی خود را نمی شنید، بتهوون آشنا شوید!

لئوناردو داوینچی: «شام آخر» و «مونالیزا»

اگرچه تعداد نسبتا کمی از نقاشی‌ ها و مجسمه‌ های داوینچی باقی مانده‌اند تا حدی به این دلیل که مجموع تولیدات او بسیار کم بود. دو اثر باقی‌مانده او از شناخته‌شده‌ترین و تحسین‌شده‌ترین نقاشی‌ های جهان هستند.

اولی “شام آخر” لئوناردو است که در زمان او در میلان، از حدود 1495 تا 1498 نقاشی شده است. یک نقاشی دیواری با رنگ و روغن روی گچ، “شام آخر” برای سفره خانه صومعه شهر سانتا ماریا دل ساخته شده است. این اثر که به نام «سناکل» نیز شناخته می‌شود، ابعادی در حدود 15 در 29 فوت دارد و تنها نقاشی دیواری بازمانده از این هنرمند است. 

این شام عید فصح را به تصویر می کشد که در طی آن عیسی مسیح رسولان را خطاب می کند و می گوید: “یکی از شما به من خیانت خواهد کرد.” یکی از ویژگی های برجسته این نقاشی، بیان احساسی و زبان بدن متمایز هر رسول است. ترکیب آن که در آن عیسی در میان حواریون جدا شده است.

هنگامی که میلان توسط فرانسوی ها در سال 1499 مورد حمله قرار گرفت و خانواده اسفورزا فرار کردند، داوینچی نیز احتمالاً ابتدا به ونیز و سپس به فلورانس فرار کرد. او در آنجا یک سری پرتره کشید که شامل «لا جوکوندا» بود، اثری 21 در 31 اینچی که امروزه بیشتر با نام «مونالیزا» شناخته می‌شود.

 زنی که تقریباً بین سال‌های 1503 تا 1506 نقاشی شده است – به‌ویژه به دلیل لبخند خفیف مرموزش – برای قرن‌ها موضوع حدس و گمان بوده است. در گذشته اغلب تصور می‌شد که او مونالیزا گراردینی، یک زن جلیقه‌ای است، اما بورس تحصیلی کنونی نشان می‌دهد که او لیزا دل جوکوندو، همسر تاجر فلورانسی فرانسیسکو دل جوکوندو بود.

 امروزه این پرتره، تنها پرتره داوینچی از این دوره که باقی مانده است. در موزه لوور پاریس، فرانسه نگهداری می شود، جایی که هر ساله میلیون ها بازدید کننده را به خود جذب می کند.

با معروف ترین نقاشی های دنیا آشنا شوید!

حوالی سال 1506 لئوناردو به همراه گروهی از شاگردان و شاگردانش از جمله اشراف جوان فرانچسکو ملزی که تا زمان مرگ هنرمند نزدیک ترین همراه لئوناردو داوینچی بود به میلان بازگشت. از قضا، فاتح دوک لودوویکو اسفورزا، جیان جاکومو تریولزیو، به داوینچی دستور داد تا مقبره بزرگ اسب سواری خود را بسازد. آن نیز هرگز کامل نشد (این بار به این دلیل که تریولزیو برنامه خود را کاهش داد). لئوناردو هفت سال را در میلان گذراند و پس از آن که میلان بار دیگر به دلیل درگیری های سیاسی تبدیل به مهمان نوازی نشد، سه سال دیگر را در رم گذراند.

لئوناردو داوینچی و فلسفه به هم پیوستگی

علایق لئوناردو بسیار فراتر از هنرهای زیبا بود. او طبیعت، مکانیک، آناتومی، فیزیک، معماری، تسلیحات و موارد دیگر را مطالعه کرد و اغلب طرح‌های دقیق و کاربردی برای ماشین‌هایی مانند دوچرخه، هلیکوپتر، زیردریایی و تانک نظامی ایجاد کرد که برای قرن‌ها به نتیجه نمی‌رسید. زیگموند فروید می‌نویسد: «او مانند مردی بود که در تاریکی خیلی زود از خواب بیدار شد، در حالی که بقیه همه هنوز در خواب بودند».

می توان گفت که چندین مضمون علایق التقاطی داوینچی را متحد می کند. مهم‌تر از همه، او معتقد بود که بینایی مهم‌ ترین حس انسان است و «Saper vedere» («دانستن چگونه دیدن») برای زندگی کامل در تمام جنبه‌های زندگی ضروری است. او علم و هنر را مکمل یکدیگر می‌دید تا رشته‌های متمایز و فکر می‌کرد که ایده‌ هایی که در یک قلمرو صورت‌ بندی می‌ شوند می‌ توانند (و حتی باید) به دیگری اطلاع دهند.

داوینچی احتمالاً به دلیل فراوانی علایق متنوعش نتوانست تعداد قابل توجهی از نقاشی ها و پروژه های خود را تکمیل کند. او زمان زیادی را صرف غوطه ور شدن در طبیعت، آزمایش قوانین علمی، تشریح اجسام (انسان و حیوانات) و تفکر و نوشتن درباره مشاهدات خود کرد. در اوایل دهه 1490، داوینچی شروع به پر کردن دفترچه‌های مربوط به چهار موضوع کلی (نقاشی، معماری، مکانیک و آناتومی انسان ) کرد و هزاران صفحه از تصویرهای زیبا ترسیم شده و تفسیرهای متراکم را ایجاد کرد که برخی از آن ها (به لطف چپ‌ دستی) “خط آینه”) برای دیگران غیرقابل کشف بود.

این دفترچه‌ ها که اغلب به‌عنوان دست‌ نوشته‌ها و «کدهای» لئوناردو شناخته می‌شوند، پس از پراکنده شدن پس از مرگ داوینچی، امروزه در مجموعه‌ های موزه نگهداری می‌ شوند. برای مثال Codex Atlanticus شامل طرحی برای یک خفاش مکانیکی 65 فوتی است که اساساً یک ماشین پرنده بر اساس فیزیولوژی خفاش و اصول هوانوردی و فیزیک است.

آشنایی با نقاشی که گوش خود را برید، ونسان ونگوگ!

سایر نوت‌بوک‌ ها حاوی مطالعات تشریحی داوینچی در مورد اسکلت، ماهیچه‌ها، مغز و سیستم‌ های گوارشی و تولید مثلی انسان بودند که درک جدیدی از بدن انسان را برای مخاطبان وسیع‌ تری به ارمغان آورد. با این حال، از آنجایی که دفترچه‌ های لئوناردو در دهه 1500 منتشر نشدند، تأثیر کمی بر پیشرفت علمی در دوره رنسانس داشتند.

لئوناردو سال های بعد

لئوناردو در سال 1516 برای همیشه ایتالیا را ترک کرد، زمانی که فرمانروای فرانسوی فرانسیس اول سخاوتمندانه به او عنوان “نقاش و مهندس و معمار برتر به پادشاه” را پیشنهاد داد، که به او این فرصت را داد تا در اوقات فراغت خود نقاشی و نقاشی بکشد، در حالی که در عمارت روستایی زندگی می کرد.

خانه، قلعه کلوکس، نزدیک آمبویز در فرانسه. اگرچه ملزی، که ملکش را به او واگذار می کرد، همراهی می کرد، لحن تلخ پیش نویس برخی از مکاتبات او در این دوره نشان می دهد که سال های پایانی داوینچی ممکن است سال های شادی نداشته باشد. 

داوینچی در سال 1519 در سن 67 سالگی در کلوکس (در حال حاضر کلوس لوسه) درگذشت. او در همان نزدیکی در کلیسای قصر سنت فلورنتین به خاک سپرده شد. انقلاب فرانسه تقریبا محو کلیسا و باقی مانده آن به طور کامل در اوایل 1800s تخریب شد، و آن را غیر ممکن برای شناسایی گور دقیق لئوناردو کرد.

سخن پایانی

ما در این مقاله زندگی نقاش معروف جهان، داوینچی را در اختیار شما دوستان قرار دادیم. امیدواریم این هنرمند برجسته ایتالیایی را بهتر شناخته باشید.

ممنون که همراه کاملیما بودید.

شما درباره زندگی لئوناردو چیزی از قبل شنیده بودید؟ نظرات خود را یادداشت نمایید.