شهریار
سید محمدحسین بهجت تبریزی که معروف به شهریار بوده است، در سال 1285 در آذربایجان، شهر تبریز متولد شد و اشعاری به زبان فارسی و ترکی آذربایجانی داشته است. همان طور که شهریار وصیت کرده بود، پس از مرگ این شاعر محبوب ایرانی در سال 1367، او را در شهر تبریز به خاک سپرده اند.
در این مقاله قصد داریم شما را بیشتر با شهریار، شاعر معاصر ایرانی آشنا کنیم.
با کاملیما همراه باشید.
زندگی نامه
محمد حسین بهجت تبریزی در سال 1285 و روز 11ام ماه دی در تبریز به دنیا آمده است. در دوران کودکی، به دلیل این که یک بیماری خاص در شهر به وجود آمده و شیوع پیدا کرده بود، شهریار این دوره را در روستای اجدادی خود گذراند (روستای خشگناب شهرستان بستان آباد). با توجه به یک روایت از “سید اسمعیل موسوی” پدر وی (میر آقا بهجت خشگنابی) وکیل بوده است.
سال 1300، بعد از این دوران راهنمایی شهریار در مدرسه به اتمام رسید، از تبریز به تهران رفت و در مدرسه دارالفنون تحصیل کرد. سپس، رشته پزشکی را انتخاب کرد. زمانی که در این رشته درس می خواند، به دختری به نام ثریا که دختر عبدالله امیرطهماسبی بود، دل بست. این دو با یکدیگر نامزد کردند و این نامزدی چند سال به طول انجامید.
پس از آن شهریار با دختر فردی به اسم چراغعلی سالار حشمت ازدواج کرد. بعد از اخذ دکترا، به دلیل این که دچار یک شکست عشقی شده بود و بابت آن حال روحی خوبی نداشت، تحصیلات خود را کنار گذاشت.
یکی از دوستان صمیمی محمد حسین بهجت تبریزی با نام ابوالقاسم شیوا که تخلص او شهیار بود، سعی در چاپ کتاب او داشت و در نهایت با کمک او اولین کتاب شهریار در سال 1308 به چاپ رسید. از جمله افراد دیگری که دوست شهریار بودند، می توان به افرادی مانند محمد تقی بهار، عارف قزوینی، کریم امیری فیروزکوهی، نیما یوشیج، هوشنگ ابتهاج و ابوالحسن صبا اشاره کرد.
محخمد حسین بهجت تبریزی برای این که در اداره ثبت اسناد مشهد و نیشابور کار کند، به خراسان سفر کرد و حدود 4 سال در آن جا بود. در این مدت پدر وی در سال 1313 درگذشت.
پس از آن شهریار در سال 1315، شروع به کار در بان ک کشاورزی کرد و سپس به تبریز انتقال یافت.
درباره شاعر معاصر قرن 14 بیشتر بدانید! آشنایی با بیوگرافی،جزئیات زندگی و آرامگاه حافظ
آثار شهریار
برجسته ترین اثر سید محمدحسین بهجت تبریزی، منظومه حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) می باشد که یکی از برترین و محبوب ترین آثار و مجموعه گرانقدر در زمینه ادبیات ترکی آذربایجانی او محسوب می شود و در این مجموعه بی نظیر، شهریار از زیبایی ها و قشنگی های روستا و اصالت آن سخن گفته است.
قالب اشعار شهریار، قصیده، رباعی، مثنوی، قطعه، نیمایی و غزل می باشد و او در سرودن انواع اشعار پارسی مهارت داشته است. غزل های شهریار بسیار معروف هستنذ و شهرت او بیشتر به دلیل غزلیات سروده شده می باشد. از بهترین غزل های او می توان به “آمدی جانم به قربانت” و “علی ای همای رحمت” اشاره کرد. علی شیفتکی خاصی نسبت به حافظ و حضرت علی داشته است.
در این بخش، قسمتی از این دو شعر محبوب نوشته شده است.
علی ای همای رحمت:
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ماسوا فکندی همه سایه هما را
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را
آمدی جانم به قربانت:
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا
وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار
این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا
شور فرهادم به پرسش سر به زیر افکنده بود
ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا
ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت
اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا
در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین
خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا
شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر