بدن ما مواد شیمیایی تولید می کند که به عنوان هورمون شناخته می شوند. این مواد شیمیایی توسط اندام هایی که به نام غدد شناخته می شوند تولید و آزاد می شوند. پس از آزاد شدن، هورمون ها تأثیر عمیقی بر بسیاری از جنبه های عملکرد بدن ما خواهند داشت. مهم است که تعادل مناسب این هورمون ها در تعادل باشد و در غیر این صورت ممکن است کاملاً بیمار شویم.
یکی از غدد مهم در بدن ما غده تیروئید است. این غده مسئول تولید هورمون هایی است که کلید تنظیم متابولیسم ما هستند، از جمله موارد دیگر. این غده گاهی اوقات دچار مشکلاتی می شود، اما یکی از این مشکلات بیماری گریوز است.
بیماری گریوز یک نوع بیماری خودایمنی است، به این معنی که بدن بیمار توسط سیستم ایمنی بدن او مورد حمله قرار می گیرد. در مورد بیماری گریو، به ویژه غده تیروئید است که مورد حمله قرار می گیرد. این می تواند منجر به پرکاری تیروئید شود، به این معنی که غده تیروئید بیش از حد معمول هورمون ترشح می کند.
هورمون هایی که توسط غده تیروئید تولید می شوند تأثیر عمیقی بر عملکردهای مختلف بدن دارند. این به نوبه خود به این معنی است که بیمار می تواند انواع مختلفی از علائم نسبتاً ناخواسته را تجربه کند. هیچ درمان شناخته شده ای برای این بیماری وجود ندارد، اما معمولاً می توان آن را مدیریت کرد.
همانطور که گفته شد، بیماری گریوز نوعی بیماری خودایمنی است و اطلاعات کمی در مورد شرایط خودایمنی به طور کلی وجود دارد. سیستم ایمنی پادتن هایی ایجاد می کند که به مبارزه مستقیم با باکتری ها و سایر عوامل بیماری زا کمک می کند. به دلایلی، بدن گاهی اوقات آنتی بادی هایی تولید می کند که باعث ایجاد مشکلاتی در غده تیروئید می شود.
آنتی بادی مرتبط با بیماری بازدو در واقع مکانیسمی را که معمولاً مسئول تنظیم غده تیروئید است، نادیده می گیرد. این به نوبه خود به این معنی است که هورمون های تیروئید بیش از حد تولید می شود. اینکه دلیل این اتفاق اصلا به خوبی درک نشده است، درمان علت علائم بیمار را بسیار دشوار می کند.
3. علائم
علائم بیماری گریوز معمولاً شامل تحریک پذیری و اضطراب است و بیمار همچنین می تواند تپش قلب داشته باشد. همچنین ممکن است بیمار در خواب کامل شبانه دچار مشکل شود و این وضعیت همچنین احتمالاً باعث خستگی می شود. گواتر یکی دیگر از علائم است که به این معنی است که غده تیروئید بزرگ شده است.
چرخه قاعدگی می تواند در زنان تحت تأثیر قرار گیرد و مردان ممکن است کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ را تجربه کنند. حرکات روده ممکن است بیشتر از حد معمول شود و بیمار نیز وزن کم کند. بیمار همچنین می تواند به گرما حساس تر شود و در دست ها و انگشتان خود دچار لرزش شود.
4. چشم گریوز
بیماری گریوز همچنین گاهی اوقات باعث افتالموپاتی گریوز می شود که وضعیتی است که در حدود 30 درصد موارد بر چشم بیمار تأثیر می گذارد. علائم این بیماری معمولاً شامل احساس شن در چشم و درد یا احساس فشار در چشم است.
افتالموپاتی گریوز همچنین گاهی باعث میشود که چشمهای بیمار از صورتش به سمت بیرون بیرون بزند. چشمهایشان قرمز میشود و پلکهایشان میتواند جمع شده یا پف کند. حساسیت به نور و مشکلات بینایی از دیگر علائم بالقوه است. بیماری گریوز همچنین می تواند باعث درموپاتی گریوز شود که باعث ضخیم شدن و قرمز شدن پوست بیمار می شود.
5. علل افتالموپاتی گریوز
افتالموپاتی گریوز اغلب همزمان با بروز علائم پرکاری تیروئید ظاهر می شود. در برخی موارد، علائم افتالموپاتی گریوز تا چند ماه یا حتی سالها بعد ظاهر نمی شود. همچنین لازم نیست بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید باشد تا افتالموپاتی گریوز ظاهر شود.
علت آن مشخص نیست، اما به نظر می رسد که آنتی بادی های مسئول بیماری گریوز نیز مستعد تأثیر بر بافت های اطراف چشم هستند. این میتواند باعث شود که انواع خاصی از کربوهیدراتها در بافتها و ماهیچههای پشت چشمها تجمع پیدا کنند. وجود این کربوهیدرات ها می تواند علائم مرتبط با افتالموپاتی گریوز را ایجاد کند.
علاوه بر علائم ذکر شده، بیماری گریوز می تواند منجر به برخی عوارض بالقوه جدی شود. به عنوان مثال، می تواند باعث اختلالات قلبی شود که می تواند بر کارایی قلب تأثیر بگذارد. استخوان های شکننده یکی دیگر از عارضه های بالقوه است، و این بدان معناست که بیمار احتمال شکستگی استخوان را بیشتر می کند.
بیماری بازدو همچنین می تواند باعث عوارض بارداری از جمله سقط جنین شود. همچنین می تواند باعث رشد ضعیف جنین و پره اکلامپسی شود که می تواند برای مادر و کودک خطرناک باشد. بیماری بازدو همچنین می تواند باعث طوفان تیروئید شود، که یکی دیگر از شرایط بالقوه خطرناک است که به این معنی است که پرکاری تیروئید بیمار شدید شده است.
7. عوامل خطر
بیماری گریوز وضعیتی است که می تواند هر فردی را درگیر کند. با این حال، برخی از افراد بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به این بیماری هستند. این شامل سن می شود و افراد زیر 40 سال بیشتر به آن مبتلا می شوند. زنان نیز بیشتر از مردان به آن مبتلا می شوند. یکی دیگر از گروه های پرخطر افرادی هستند که سیگار می کشند.
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید و همچنین افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در گروه خطر بالاتری قرار دارند. بیماری گریوز در زنان باردار یا به تازگی زایمان نیز بیشتر دیده می شود. همچنین اگر سابقه بیماری در خانواده شما وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به بیماری گریوز بیشتر است.
8. تشخیص
پزشک شما ممکن است نیاز داشته باشد در مورد سابقه پزشکی خانواده شما بداند و همچنین احتمالاً از شما در مورد علائم خود سؤال خواهد کرد. همچنین ممکن است نیاز به انجام یک معاینه فیزیکی مختصر برای کمک به پزشک برای یافتن علائم بیماری گریوز باشد. سپس ممکن است آزمایشاتی برای کمک به تایید تشخیص درخواست شود.
آزمایشهای بیماری بازدو احتمالاً شامل آزمایشهای خونی است که به بررسی سطوح هورمون یا آنتیبادیها در بدن کمک میکند. آزمایشات تصویربرداری نیز ممکن است انجام شود، از جمله سی تی اسکن MRI و سونوگرافی. همچنین میتوان آزمایش هایی انجام داد تا ببیند غده تیروئید شما چقدر ید جذب میکند.
9. درمان
بسته به ویژگی های هر مورد، ممکن است دارویی ارائه شود که به محدود کردن تولید هورمون ها در غده تیروئید کمک کند. این داروها همچنین می توانند عوارض جانبی بسیار ناخوشایندی ایجاد کنند، بنابراین در صورت امکان از مصرف آن ها خودداری می شود. یکی دیگر از درمان های بالقوه بیماری گریوز، درمان با ید رادیواکتیو است.
درمان با ید رادیواکتیو شامل مصرف خوراکی ید رادیواکتیو (ید رادیواکتیو) توسط بیمار است. سپس این غده توسط غده تیروئید که برای تولید هورمون ها به ید متکی است جذب می شود. پس از آن اشعه سلول های تیروئید پرکار را از بین می برد و این باعث کاهش تولید هورمون و کوچک شدن غده می شود.
اگر دارو مناسب نباشد، ممکن است جراحی لازم باشد. این اغلب شامل برداشتن تمام یا بخشی از غده تیروئید برای کمک به محدود کردن حجم هورمون های تولید شده است. اگر کل غده برداشته شود، بیمار برای حفظ سطح هورمون خود به درمان مداوم نیاز دارد.
افتالموپاتی گریوز نیز احتمالاً در صورت داشتن این بیماری به درمان نیاز دارد. دارویی در دسترس است که می تواند به درمان این بیماری کمک کند، از جمله کورتیکواستروئیدها که به کاهش التهاب کمک می کنند. همچنین ممکن است جراحی برای کمک به کاهش فشار روی چشم ها انجام شود و برای برخی از بیماران عینک های تخصصی نصب می شود.
سخن آخر
ما در این مقاله تلاش کردیم که شما را با بیماری بازدو آشنا کنیم. امیدواریم که اطلاعات مورد نیاز خود را با خواندن این مقاله به دست آورده باشید.